Drugie życie Bree Tanner, Stephenie Meyer

Drugie życie Bree Tanner to porywająca opowieść na motywach trzeciej części sagi „Zmierzch”. Doskonale łączy tajemnicę, suspens i romantyczną intrygę. Wielbicieli Stephenie Meyer z pewnością zafascynują niezwykłe losy tytułowej bohaterki. Bree stawia pierwsze kroki w złowrogim świecie nowo narodzonych wampirów. Jej zmysły są wyostrzone, ma nadludzkie zdolności, nieograniczoną siłę fizyczną i dręczy ją nieustające pragnienie ludzkiej krwi. Wcielona do przerażającej armii nowo narodzonych przygotowuje się do decydującej walki. Wynik starcia może być tylko jeden…

Muszę szczerze przyznać, że nie spodziewałam się wiele po tej niepozornej książeczce i właściwie wcale się nie pomyliłam, bo wiele od niej nie otrzymałam… Ot, naiwna historyjka, którą pani Meyer chce nakarmić fanów sagi, którzy dorzucą kolejne miliony do jej kieszeni.

Sam pomysł na historię uważam za niezwykle trafiony – to materiał na naprawdę dobrą powieść. Jednakże jej potencjał zmarnowało zarówno mierne pióro autorki, jak i pośpiech. Bo chyba on spowodował, że opowieść ta jest króciutka i słabo rozwinięta, a przy tym do bólu naciągana.

To co razi najbardziej, to przede wszystkim język. Oczywiście, mam świadomość, że narratorem uczyniono nieokiełznaną nastolatkę i górnolotne frazy w jej ustach brzmiałyby co najmniej głupio, jednakże z – bądź co bądź – inteligentnej istoty, zrobiono tu miałką i pustą dziewuchę. Dodatkowo jej opowieść jest tak chaotyczna i bezsensowna, że w kilku momentach musiałam siłą powstrzymywać się, aby nie cisnąć książką o ścianę i nie rzucić na pożarcie psom.

Mimo wszystko, Drugie życie… wciąga i z każdą kolejną stroną robi się coraz ciekawsze. Zakończenie więc uznaję za przyzwoite, a w pewnych momentach nawet elektryzujące. Ale to głównie za sprawą bezwzględności Jaspera, która niezwykle przypadła mi do gustu [aż by się zamruczeć chciało]… 🙂 Poza tym, to jak zakończy się żywot młodej bohaterki od początku było mi wiadome, co uznaję kolejną z przyczyn, dla której historia Bree nie pochłonęła mnie należycie. Miałam też co do niej pewne oczekiwania, związane z lekturą Midnight Sun – historią znaną z powieści Zmierzch, opowiedzianą z perspektywy Edwarda. Ta krótka opowieść urzekła mnie i pochłonęła całkowicie, czego z całą pewnością nie można powiedzieć o Zaćmieniu z perspektywy Bree.

Nie mam nic przeciwko temu, aby pani Meyer zarobiła na sadze 'ile się da’. Mogłabym nawet poznawać te wszystkie historie z perspektywy każdego bohatera po kolei, byle tylko stało to na jakimś przyzwoitym poziomie. Niestety, widać, że Drugie życie… powstało w pośpiechu i nie zostało odpowiednio dopracowane. Żałuję bardzo i podkreślę jeszcze raz – to naprawdę wyborny materiał na powieść. Niestety, potencjał tego pomysłu nie został należycie wykorzystany i fani mają prawo czuć się rozczarowani…

Moja ocena: 6/10

PS. Wielkie brawa dla twórców okładki – jak zwykle absolutnie genialna!

Zdjęcia pochodzą ze strony twifans.com