Opętanie, Raymond Radiguet

Książka i Wiedza, Warszawa 1989

„Możność patrzenia na nią, gdy spała, sprawiała mi rozkosz z niczym nieporównywalną. Po paru minutach ta rozkosz wydała mi się nie do zniesienia. Pocałowałem Martę w ramię. Nie obudziła się. Drugi pocałunek, mniej niewinny, podziałał równie gwałtownie jak budzik. Poderwała się i przetarłszy oczy obsypała mnie pocałunkami, jak kogoś, kogo kochamy i odnajdujemy obok siebie, gdy tymczasem śniło nam się, że umarł.”

Przeglądając różnorakie pliki na dysku mego komputera, natrafiłam na zbiór cytatów, którymi wspomagałam się na maturze (swoją drogą – kiedy to było?). Jednym z nich jest ten przytoczony powyżej. Przyszło mi do głowy, że w chwilach, w których jestem pochłonięta lekturą Nazywam się Czerwień, Pamuka, mogłabym polecić Wam mało znaną, ale niesamowicie ujmującą powieść Opętanie:

”Opętanie w momencie swego opublikowania przez wielu zostało uznane za powieść skandalizującą, dla młodych ludzi stało się jednak utworem kultowym. Jest to przede wszystkim powieść o miłości. Piętnastoletni chłopiec nawiązuje romans z dziewiętnastoletnią Martą Grangier. Sprawę komplikuje fakt, że Marta jest zaręczona z Jakubem (żołnierzem przebywającym na froncie), za którego wkrótce wychodzi za mąż. Dojrzewanie chłopca dokonuje się poprzez miłość do kobiety. Związek bohatera z Martą przechodzi przez wszystkie etapy, a miłość graniczy często z opętaniem.”

Nie jest to żadne romansidło, ani typowa historia miłosna. Radiguet pięknym językiem opowiada o dwójce kochanków, którzy nigdy nie powinni byli się spotkać. Nie brak tu erotyzmu i ludzkich dramatów. Nie brak też pięknych miłosnych uniesień. Idealna lektura na koniec lata – zachęcam do poszukiwań!