Nocna gwiazda, Alyson Noël

Nocna gwiazda to piąty tom bestsellerowej serii Nieśmiertelni, autorstwa Alyson Noël. Poprzednie części cyklu miałam okazję przedstawiać Wam na przestrzeni ostatnich szesnastu miesięcy. W ramach przypomnienia – Ever, Błękitna godzina, W cieniu klątwy, Mroczny płomień. Linki do poprzednich recenzji podaję nie bez powodu – wystarczy przeczytać tamte opinie, by wiedzieć, czego spodziewać się po kolejnej części cyklu. Nie zmienia się w niej bowiem nic. Oczywiście – bohaterowie stają przed nowymi wyzwaniami, autorka rzuca im kolejne kłody pod nogi, dokłada nowe elementy do świata przedstawionego i tak dalej, ale generalnie niczym nie zaskakuje, niczym nie przykuwa uwagi i niczym nie zachwyca. Nonsensem byłoby powtarzanie tego, co podkreślałam już wiele razy – że bohaterowie są marni, że akcja wypada blado, a całość jest miałka i nijaka. Więc powtarzać się nie będę i tylko skrótowo nakreślę fabułę. Wiele o Nocnej gwieździe mówić nie trzeba – akcja skupiona jest wokół potyczek głównej bohaterki z jej dawną przyjaciółką. Konflikty rozwleczone są na dwieście pięćdziesiąt stron, a żeby wypchać czymś resztę kartek, autorka dorzuca niby-ekscytujący wątek z wielkimi sekretami ukochanego bohaterki. Tyle tylko, że same sekrety są mało interesujące, a ujawniona prawda o nich dowodzi jedynie temu, że Noël zabrakło już pomysłu na ciągnięcie historii. Koniec-końców okazuje się bowiem, że Damen kompletnie nie miał powodów, by ukrywać przed Ever pewne fakty, a kiedy te wychodzą wreszcie na światło dzienne, można się tylko zaśmiać. Autorka zbudowała napięcie wokół takiej bzdury, że aż czuję się zażenowana. Mam nadzieję, że cała historia zamknie się na następnym tomie – ileż można ciągnąć coś, co spokojnie można było zawrzeć na dobrych pięciuset stronach? Taryfa ulgowa dla relaksujących czytadeł nie sprawdza się w przypadku piątego tomu serii Nieśmiertelni. Książka ta plasuje się na szarym końcu naciąganych, nudnych i bezsensownych historii. Wszelkie mądrości podano tu jak na tacy, to co miało ekscytować – śmieszy, a to, co miało być punktem kulminacyjnym rozlało się na całą powieść jak spalone mleko. Albo jak gęsty, lepki, niesmaczny budyń. Alyson Noël, rozczarowała mnie pani. Moja ocena: 2/10