Paktofonika

Nie sądziłam, że kiedykolwiek będę o tym pisała na blogu. Chodził mi co prawda po głowie pomysł z kącikiem pełnym muzycznych wspomnień, ale jakoś upadł w zalewie innych działań. Tymczasem zbliża się czas, w którym opowiem Wam o ważnym dla mnie filmie oraz o książce, która jest z nim nierozerwalnie związana i żeby wtedy Was nie zanudzać, podbudowę tych przyszłych tekstów zaprezentuję właśnie dziś. Zapraszam.

* * *
Jak ważnym elementem mojego życiorysu jest hip-hop niewielu z Was wie. Niewielu wie, że sama pisałam teksty i rymowałam, że jeździłam na desce, bujałam się z krokiem w kolanach, że za słuchanie rapu wypraszali mnie z lekcji, brali za narkomankę, obniżali sprawowanie i wiecznie wzywali na dywanik do dyrektorki (miała ksywę predator, a kiedy szła korytarzem, ludzie starali się wtopić w ścianę i zniknąć). To była muzyka, która towarzyszyła mi od dziecka – dziś sobie myślę, że dziewięciolatka zasłuchana w Kaliber 44, Liroya albo Wzgórze Ya-Pa 3 to nie jest najbardziej zacny obrazek, ale nie da się ukryć, że gdybym ostatnich piętnastu lat nie spędziła z tą muzyką, byłabym dzisiaj kimś zupełnie innym. Albo nie byłoby mnie wcale…

Miałam prawie trzynaście lat, kiedy na rynku pojawił się album Kinematografia i kiedy człowiek, którego uwielbiałam za nagrania z Kalibrem 44 popełnił samobójstwo. Długo nie chciałam przekonać się do tej płyty – Magik był dla mnie królem psychorapu, a Paktofonika tworzyła w zupełnie innym klimacie. Przez kilka miesięcy Kinematografia towarzyszyła mi każdego dnia – brat zasłuchiwał się w nią do upadłego. Tak długo i tak często, że sama pokochałam ją bez reszty. Miłość do Paktofoniki tkwi we mnie do dziś…

W 2008 roku na rynku wydawniczym pojawiła się publikacja Macieja Pisuka – Paktofonika. Przewodnik Krytyki Politycznej:

Dramatyczna opowieść o najważniejszym zespole hip-hopowym w Polsce. Rozgrywająca się w Bogucicach i Mikołowie oraz w rzeczywistości medialnej historia Magika, Rahima i Fokusa, czyli trzech być może najbardziej charakterystycznych reprezentantów swojego pokolenia i czasów transformacji. Prawdziwych bohaterów naszych czasów.

Nieznane dotąd fakty, wydarzenia, anegdoty, interpretacje, które rzucają nowe światło na dzieje autorów kawałka „Jestem bogiem”. Na kanwę fabularną składają się przede wszystkim ukazane z perspektywy Rahima oraz Fokusa dzieje życia i samobójczej śmierci Magika – najbardziej wyrazistej postaci polskiej kultury przełomu wieków.

Tom bogaty w materiał wizualny, którego do tej pory nie znali fani, m.in. skany zeszytów z tekstami Magika i Rahima, fotografie rodzinne, klatki z niepublikowanych filmów. Efekt kilku lat pracy faktograficznej i literackiej Macieja Pisuka.

Źródło: merlin.pl

Czytałam tę książkę zaraz po premierze i – jeśli tylko nabiorę nieco sił w chorobie – wkrótce przypomnę ją sobie (i Wam) na nowo. Jest niezwykła, przejmująca, szczera i okrutnie prawdziwa. Rzuca zupełnie nowe światło na historie, które znaliśmy z mediów i różnych opowieści. Mówi o tej stronie życia Magika, Fokusa i Rahima, o której nie można było mieć pojęcia… I to właśnie ta publikacja stanowi podstawę scenariusza filmu Jesteś Bogiem – najgłośniejszej premiery tego roku.

Jesteś Bogiem, premiera: 21/09/2012, reż. L. Dawid

„Jesteś Bogiem” w reżyserii Leszka Dawida, to oczekiwany od blisko dekady film o legendarnej grupie Paktofonika, która na zawsze zmieniła oblicze polskiego hip-hopu. Za sprawą niezwykłej historii Piotra Łuszcza – Magika (Marcin Kowalczyk), Sebastiana Salberta – Rahima (Dawid Ogrodnik) i Wojciecha Alszera – Fokusa (Tomasz Schuchardt) rzesze wiernych fanów PFK, a także kinomani spragnieni prawdziwego obrazu Polski, prześledzą losy trzech kumpli z Mikołowa i Katowic, którzy dzięki oryginalnymm utworom, takim jak słynny „Jestem Bogiem”, stali się głosem pokolenia młodych Polaków. Paktofonika powstała w 1998 roku, a jej nazwę, oznaczającą „pakt zawiązany przy brzmieniu głośnika”, wymyślili Magik i Rahim. Trzy wydawnictwa zespołu: „Kinematografia”, mini album „Jestem Bogiem” oraz „Archiwum kinematografii” sprzedały się w gigantycznych nakładach. Wkrótce po premierze „Kinematografii” fanami Paktofoniki wstrząsnęła wiadomość o samobójczej śmierci Magika.

Źródło: filmweb.pl

Kiedy usłyszałam, że powstanie film o Paktofonice, byłam przerażona. Na pewno wiecie jak to jest – film rzadko dorównuje książce, a co dopiero prawdziwemu życiu. Bałam się, że świat, który jest dla mnie ważny i który mnie ukształtował zostanie spłycony do granic możliwości. Że grupa nieznanych mi, młodych aktorów nie podoła zadaniu wcielenia się w role ludzi, którzy – choć może być to dyskusyjne – stali się legendami polskiego rapu. Moje obawy rozwiały się nieco dopiero po wywiadzie Rahima i Fokusa, którzy zapewniają, że chłopaki dali radę (uwaga, przekleństwa):

W dniu premiery wybieram się do kina – zarezerwowałam już dobre miejsca i z dreszczem emocji wyczekuję tego, co przygotowali dla mnie twórcy filmu. Zwiastuny i fragmenty, dostępne w sieci nie są dla mnie dostatecznie przekonujące, ale jako osoba, która oddała serce Paktofonice, wiem, że nie mogę tego przegapić. Usłyszeć kawałki PFK na sali kinowej, przenieść się pamięcią w najbardziej barwne lata swojego życia i poznać dobrze znaną historię z nowego punktu widzenia – to może być bezcenne i niezapomniane.

Zwiastun (bez cenzury):

Nie wiem, na ile odnajdujecie się w muzyce, jaką tworzyła Paktofonika, ale sądzę, że film okaże się na tyle uniwersalny, że nie tylko miłośnicy hip-hopu odkryją w nim coś wartościowego. Chłopaki z PFK byli głosem pokolenia, ich historia doskonale obrazuje czas wchodzenia w dorosłość. Ich historia to opowieść o wychodzeniu z szarych blokowisk, o spełnianiu marzeń. Ich historia warta jest wysłuchania…

Wyczekujecie tego filmu, czy to nie są Wasze klimaty?