Twilight, Stephenie Meyer

Fabuły słynnego debiutu Stephenie Meyer przytaczać nie ma sensu. To jedna z najbardziej znanych książek świata. Książka, która wywołała prawdziwą rewolucję na rynku wydawniczym – śladem amerykańskiej pisarki ruszyły tysiące innych twórców, pragnących ugrać coś na nagłym szaleństwie na punkcie wampirów. Tak, jak kiedyś Harry Potter, a obecnie 50 twarzy Greya, tak przed paroma laty Zmierzch przekonał do czytania całe rzesze tych, którzy wcześniej literatury starali się unikać.

Zmierzchowi zarzuca się u nas wiele – że bohaterowie płytcy, jak kałuża; że On wcale nie posługuje się mową sprzed stu lat, a Ona nie ma nic ciekawego do powiedzenia; że język powieści jest tragiczny, a liczba powtórzeń brutalnie rzuca się w oczy. To wszystko prawda, jeśli weźmiemy pod uwagę wybitnie słabe tłumaczenie na język polski. Tłumaczenie, które odbiera Edwardowi dżentelmeńską nutę jego wypowiedzi, a Belli całą ironię i humor, jakimi posługuje się, relacjonując wydarzenia ze swego życia. Kolejny już kontakt z oryginalną wersją powieści Stephenie Meyer, pozwolił mi na przeżycie przygody pozbawionej irytacji ciągłym zbijaniem z pantałyku i serwowaniem sójki w bok albo wszechobecnymi marmurowymi ustami.

Fabularnie Twilight nie powala – ot, zwykła dziewczyna zakochuje się w kimś na kształt superbohatera – schemat stary jak świat. To, gdzie żyje i jak żyje też raczej nie przytłacza świeżością – zarówno jej relacje rodzinne, jak i rzeczywistość szkolna przedstawione są dosyć zwyczajnie. Typowe amerykańskie liceum, typowa rozbita rodzina, typowe problemy nastolatek. Kontrastem dla tej normalności ma być świat wampirów – ich pasjonująca przeszłość, sposób bycia, specyficzna natura. Stephenie Meyer odchodzi od kultywowanego przez długi czas schematu wampira-mordercy, stawiając na wizerunek wygładzony, niemal milutki. Wampir-superbohater to u niej uosobienie ideału męstwa. Obiekt westchnień i pragnień. Typowy bad boy w świecącej powłoce.

Walory Zmierzchu to kwestia wciąż szeroko dyskutowana. Ja muszę przyznać się do dużej porcji sympatii i sentymentu, jakimi obdarzam sagę. Jest to przyjemne czytadło, które nie może pretendować do miana arcydzieła, ale jednocześnie przebija wiele innych książek dla nastolatków. Dlatego pokochały go i matki, i córki, i babcie z całego świata.

Jeżeli zaś chodzi o samą stronę techniczną audiobooka – Ilyana Kadushin to bardzo dobra lektorka – z wielką przyjemnością wysłuchałam jej interpretacji. Znakomicie operuje głosem, nie słychać u niej żadnych zawahań – pewnie i starannie prowadzi swoją opowieść, przenosząc czytelnika-słuchacza do deszczowego Forks. Przy osłuchiwaniu się z angielskim, Twilight jest świetnym wyborem – proste słownictwo, przyjemna opowieść, dobry lektor. Polecam!

Moja ocena: 7,5/10

Urodziła się 24 grudnia 1973 roku w Connecticut. O jej życiu prywatnym wiadomo tylko tyle, ile sama o nim opowiedziała, autorka bowiem unika rozgłosu medialnego i nie zależy jej na taniej sensacji. Dzieciństwo spędziła w Phoenix, w stanie Arizona. Uczęszczała do liceum Chaparral High School w Scottsdale (Arizona) i na Brigham Young University w Provo w stanie Utah, gdzie ukończyła wydział literatury angielskiej. W 1994 roku wyszła za mąż za Christina (przydomek „Pancho”). Mają trzech synów: Gabe’a, Setha i Eliego. Stephenie Meyer jest mormonką, należy do Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Zgodnie z nauką swego Kościoła nie pije alkoholu ani napojów, które mogą zakłócać zdolność wyrażania wolnej woli.

Źródła: foto | opis