Zepsute i Zabójcze, Pretty Little Liars, Sara Shepard

Ponad pół roku minęło, odkąd ostatni raz spędzałam czas z bohaterkami kultowej serii Pretty Little Liars, autorstwa Sary Shepard. Za to zdążyłam w tym czasie obejrzeć wszystkie odcinki serialu, nakręconego na jej podstawie i jedno muszę przyznać – nieważne jak bardzo bohaterki i ich losy by mnie irytowały – i tak zostałam fanką Pretty Little Liars.

Lubię tę serię, ponieważ ma w sobie coś ekscytującego i niepokojącego. Trochę thrillera, trochę romansu, trochę elementów powieści psychologicznej, a wszystko to w przyjemnej, młodzieżowej oprawie. Piąty i szósty tom serii to dalszy ciąg przyjemnej, niegłupiej lektury, do której zapałałam niemałą sympatią.

Zepsute i Zabójcze to moje pierwsze kontakty z Pretty Little Liars odkąd zaczęłam oglądać serial, toteż dostrzegam znaczną różnicę w odbiorze. O ile wcześniej przeżywałam całą falę ekscytacji wywołanej tajemnicami, zagadkami i pewną świeżością oferowaną przez tomy poprzednie, o tyle teraz czułam się tak, jakbym wiedziała, co czai się za rogiem. Koniec końców okazało się jednak, że choć niektóre wątki są mi dobrze znane lub w jakimś stopniu przypominają te, które kojarzę z ekranu, to jednak widać wiele różnic pomiędzy jednym tworem, a drugim. Twórcy serialu poszli w nieco innym kierunku, pozbyli się niektórych bohaterów i wątków, przez co powieści Sary Shepard wciąż są w stanie zaoferować coś nowego i zaskakującego.

Wydaje mi się, że zdarzenia, w jakie uwikłane zostają Emily, Spencer, Hanna i Aria o wiele lepiej znoszę w wersji literackiej, niż telewizyjnej. Książka ma to do siebie, że poświęca czas przeżyciom wewnętrznym bohatera, pozwala poznać go bliżej i wplątać w więcej codziennych, zwyczajnych sytuacji. W serialu stawia się raczej na błyskawiczną akcję i efektowne przygody, niekoniecznie zgodne z logiką. Skala nieprawdopodobnych zdarzeń w przypadku produkcji AXN momentami irytowała mnie tak bardzo, że ze znużeniem wyłączałam serial i czekałam na lepszy moment. W przypadku powieści Shepard chłonę akcję błyskawicznie, bez najmniejszej przerwy na głębszy oddech.

Można mówić, że młodzieżowe czytadło z wyższej półki nie jest dostatecznie godną lekturą, by uznać ją za wartą polecenia, ale prawda jest taka, że jak na amerykańską opowieść o przygodach licealistów, Pretty Little Liars wypada naprawdę bardzo dobrze. Nie przypominam sobie, abym w tych klimatach poznała bardziej absorbującą, lepiej napisaną i ciekawszą lekturę. Naprawdę warto odprężyć się wśród przygód bohaterek Shepard!

Moja ocena: 8/10

literatura amerykańska | recenzja | Sara Shepard | literatura | recenzje książek