Dom na plaży, Sarah Jio

Z Sarah Jio spotkałam się po raz pierwszy całkiem niedawno. W kwietniu tego roku zachwyciłam się Marcowymi fiołkami – słodko-gorzką opowieścią romantyczno-obyczajową, którą gotowa jestem polecić każdemu, komu trzeba ciepłej, prostej i niegłupiej lektury. Dom na plaży, kolejna wznowiona w Polsce książka amerykańskiej bestsellerowej pisarki, przyciągnęła mnie od razu. Nie potrzebowałam zagłębiać się w opis czy rekomendacje z okładki – po prostu wiedziałam, że to nazwisko gwarantuje niespotykane emocje…

I nie pomyliłam się.

Z okładki dowiadujemy się, że powieść Jio urzeknie fanów Nicholasa Sparksa. Zacne są to słowa, które niewątpliwie mają moc przyciągania, ale ja wiem jedno – na okładce żadnej powieści Sparksa, którego darzę niemałą sympatią, nie zamieściłabym (odwrotnej) informacji, że jego powieści pokochają miłośnicy Sarah Jio. Tych dwoje autorów łączy zamiłowanie do historii miłosnych, przy czym podczas gdy Sparks opiera się na banałach i lukrowaniu, Jio ciekawie rozbudowuje swoje historie, absolutnie unikając w nich szablonowości. Oboje tworzą babskie czytadła, ale to autorka Domu na plaży wie jak nadać im niepowtarzalności, dzięki czemu znacznie przebijają one poziom dzieł jej kolegi po fachu…

Dom na plaży porwał mnie na kilka przemiłych godzin i zagwarantował niesamowitą podróż w przeszłość. Historia opisana przez Jio rozgrywa się w czasach wojennych, kiedy na dalekiej wyspie splatają się ze sobą ścieżki młodej pielęgniarki i przystojnego żołnierza. Na nią w Ameryce czeka narzeczony, on planuje po wojnie na wyspie osiedlić się na stałe. Znajdują opuszczony kawałek plaży i tajemniczy domek wśród drzew, który staje się ich azylem, miejscem spotkań, a także niemym świadkiem długich rozmów, miłosnych uniesień i chwil pełnych wzruszeń.

Los bywa przewrotny. Nawet jeśli nie wojna rozdziela ludzi, są tego w stanie dokonać inni – zazdrość, niesprzyjające okoliczności, niedomówienia. Historia Anny i Westry’ego urywa się nagle, ale tak naprawdę przez dziesięciolecia nie znajduje końca, a przy tym wzbudza emocje wśród mnóstwa przypadkowych osób. Osób, które żyją oczarowani tragiczną opowieścią miłosną. Osób, które mogą dokonać niemożliwego – ponownie spleść ze sobą zerwane niegdyś nici. Tylko czy wystarczy im na to czasu?

Dom na plaży nie jest cukierkową bajeczką miłosną, wiele tu zła i dramatu, wiele też piękna i wzruszeń. Choć autorka często zaskakuje i urzeka mnóstwem niebanalnych pomysłów, serwuje czytelnikowi także kilka mocno przewidywalnych rozwiązań. One jednak w żaden sposób nie psują odbioru – powieść tę czyta się z ogromną przyjemnością i obowiązkowymi wypiekami na twarzy.Nie ma przestojów, urzeka ładnym językiem i piękną fabułą. Takich książek chciałoby się czytać więcej…

Moja ocena: 8/10
Książka przeczytana w ramach wyzwań: ‘Pod hasłem’, ‘Czytam literaturę amerykańską’ oraz ‘Książkowe podróże’.