Nigdy nie gasną, Alexandra Bracken

Dwa tygodnie z jedną książką. Kolejny niechlubny rekord czytelniczych męczarni pobity. Aż dziwię się sobie, że wytrwałam z Nigdy nie gasną do końca, ponieważ wielokrotnie miałam ochotę cisnąć tę książkę między stertę śmieci i na zawsze o niej zapomnieć. Żałuję, ponieważ część pierwsza cyklu autorstwa Alexandry Bracken, Mroczne umysły (recenzja), była całkiem niezła i zakończyła się wyjątkowo intrygująco. Niestety, dobra passa nie została podtrzymana – Nigdy nie gasną to naprawdę mierna kontynuacja… Podczas lektury uderza poziom absurdu – nawet jak na powieść z gatunku sci-fi, ta jest wyjątkowo niedorzeczna i niedopracowana. Główna bohaterka, obsadzona w roli narratora, wciąż irytuje i śmieszy swoją infantylnością, a świat wykreowany przez autorkę już nie zachwyca nawet najmniejszą dozą oryginalności. Można by docenić fakt, że sporo w Nigdy nie gasną akcji i zaskoczeń, jednakże przez większość czasu czytelnik ma wrażenie, że tapla się w monotonii i beznadziei. Mimo wielu nowych bohaterów i wielu nowych ścieżek, a także kilku ciekawych rozwiązań, całość tekstu wypada dość blado – ot, taka typowa przegadana młodzieżówka, której tekst mógłby być o połowę krótszy, a sama historia nic by na tym nie straciła. Wiem, że cykl Mroczne umysły ma wielu fanów na całym świecie i że jego druga część zbiera sporo pochlebnych opinii. Być może kiedyś wrócę do tej powieści i spróbuję dać jej jeszcze jedną szansę. Na tę chwilę była ona jednak dla mnie prawdziwą tragedią. Aż szkoda na nią słów… Moja ocena: 3/10
Książka przeczytana w ramach wyzwań: ’Czytam literaturę amerykańską’, ’Grunt to okładka’ oraz ’Książkowe podróże’.