Wyspa Łza, Joana Bator

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak wygląda proces powstawania dzieła literackiego? Pragnęliście wniknąć w umysł pisarza? Podążać śladami jego stóp, tokiem jego rozumowania? Joanna Bator zaprasza do niełatwej i bolesnej przeprawy przez zakamarki swego umysłu. I to w nietypowej scenerii, bowiem na wyspie o kształcie łzy – na Sri Lance. Efektem wyprawy w nieznane laureatki nagrody Nike jest książka na poły reporterska, na poły biograficzna – bardzo niebanalna, bardzo intrygująca i bardzo trudna zarówno w odbiorze, jak i opisie. Czytając zapowiedź z okładki, ktoś mógłby wysnuć wniosek, że Wyspa Łza będzie powieścią kryminalną, w której rzeczywistość miesza się z fikcją i w której wyjaśniona zostanie zagadka tajemniczego zaginięcia Sandry Valentine, która ćwierć wieku temu ruszyła na Sri Lankę i znikła bez śladu. Choć kryminalno-detektywistyczna aura unosi się nad tą pozycją, zdecydowanie podkreślić należy, że to Joanna Bator – jej dusza, jej umysł, jej ciało – stanowi centrum całej opowieści, centrum wszystkiego. Wyspa Łza jest tworem specyficznym, intrygującym i mocno poruszającym. Autorka rusza w nieznane sobie rejony świata w towarzystwie fotografa, Adama Golca, po to, by jak wielu wybitnych artystów i pisarzy przed nią, inspirować się, odkrywać i tworzyć. Niełatwo jest zdefiniować, czym w efekcie staje się Wyspa Łza – pojawiają się tam fakty i wizje, lęki i przekonania, wspomnienia i pragnienia. Autorka brnie w niebezpieczne zakątki nie tylko tajemniczej wyspy, ale również swojego umysłu i swojej wyobraźni. Wydaje się przy tym bliska czytelnikowi jak nigdy dotąd, a jednocześnie porażająco odległa. Specyficzną aurę Wyspy Łzy podkreślają doskonałe fotografie Adama Golca – wszystkie utrzymane w szarościach, wszystkie mocno niepokojące… Każdy z nas ma swoją Sandrę Valentine, każdy czegoś szuka, do czegoś dąży. Joanna Bator znalazła doskonały pretekst dla wyprawy i we wspaniały, niezwykle poetycki sposób przedstawiła ją na kartach Wyspy Łzy. Nie jest to książka dla każdego, z pewnością wielu przydusi, ale warto się z nią zmierzyć. Dla fascynatów świata (i) literatury pozycja obowiązkowa. Moja ocena: brak
Książka przeczytana w ramach wyzwania ‘Polacy nie gęsi’.