Dom na jeziorze, Sarah Jio

Czwarte spotkanie z amerykańską pisarką Sarą Jio pozwala mi wysnuć wniosek, iż na swoje powieści ma ona konkretny pomysł: zawsze musi mieszać ze sobą historie rozgrywające się współcześnie z tymi dziejącymi się kilka dziesięcioleci wstecz. I zawsze czyni to na tyle umiejętnie, iż człowiek nie może pozbyć się nieznośnego wrażenia, jaki ten świat jest mały. Bo choćby nie wiem jak zawiłe były koleje losów dzisiejszych i dawnych bohaterów, zawsze w jakiś sposób gładko zostają one ze sobą splątane. W Domu na jeziorze, mocno inspirowanym kultową Bezsennością w Seattle, stykamy się z historią wdowy, która w ramach ucieczki przed przeszłością postanawia opuścić Nowy Jork i osiąść w domu na wodzie. W Seattle oczywiście, bo gdzieżby indziej? Tam w jej życiu pojawia się grupa noszących w sobie tajemnice ludzi, a także skrzynia pełna zdumiewających zagadek z przeszłości. Walcząc z własnymi demonami, Ada otworzy puszkę Pandory i odkryje wiele mrocznych sekretów głęboko zagnieżdżonych w urokliwej okolicy… Równolegle z opowieścią Ady, toczy się w tle historia życia Penny, która kilkadziesiąt lat wcześniej zamieszkiwała tę samą barkę i na skutek serii tajemniczych zdarzeń dosłownie zapadła się pod ziemię. Jej losy okazują się niezwykle fascynujące i poruszające, a to, jak perfekcyjnie splatają się z losami Ady, tylko dodaje powieści Sary Jio niepowtarzalnego uroku. Można zarzucać autorce schematyczność, ale myślę, że ten stosowany przy każdej kolejnej powieści pomysł staje się jej znakiem rozpoznawczym. Potrzeba dużych umiejętności i niemałej fantazji, by tworzyć historie oparte na podobnym szablonie, a jednak zupełnie różnorodne, niepowtarzalne i wyjątkowe. Dom na jeziorze to kolejna piękna historia obyczajowo-romantyczna, która udowadnia, że Sarah Jio wciąż utrzymuje wysoki poziom w swojej twórczości i wciąż wie, jak zaskakiwać i przyciągać uwagę czytelnika. Najnowsza powieść Jio dostarcza wielu wzruszeń, mocno porusza i urzeka. To prosta, piękna opowieść o ludziach takich jak my, o zagadkach przeszłości i skomplikowanych kolejach losu. Nie wyróżnia się specjalnie na tle innych dzieł tego gatunku, jest po prostu dobra i solidna. Z pewnością na długo zagości w mojej pamięci i z chęcią zobaczyłabym ją przeniesioną na duży ekran. Moja ocena: 8/10
Przeczytaj także:

• Marcowe fiołki, recenzja
• Dom na plaży, recenzja
• Jeżynowa zima, recenzja
• Top 10: najlepsze książki na lato