[FILM] Najlepsze najgorsze wakacje, reż. N. Faxon, J. Rash

Najlepsze najgorsze wakacje

Nieśmiały czternastolatek, Duncan, wyjeżdża na wakacje z matką i jej nowym facetem. Zagubiony i niepewny pozwala sobą gardzić, dopóki na swej drodze nie spotka mentora, zabawnego Owena, który uczy chłopaka otwartości i pewności siebie.

Co poszło nie tak?

• Film jest dość specyficzny – jeżeli ktoś oczekuje komedii do zaśmiewania, z pewnością się rozczaruje.
• Akcja rozkręca się bardzo powoli, nie zdziwiłabym się, gdyby mniej cierpliwi przysnęli na samym początku.
• Główny bohater bywa mocno irytujący. Przerysowano tę postać wręcz do przesady.

Zbiór zalet

• Połączenie niegłupich wątków komediowych z dobrym, życiowym dramatem. Historia jest jednocześnie pełna ciepła i zabawna, lekka i przejmująca.
• Ciekawi, różnorodni bohaterowie, z których szczególnie wyróżnia się postać Owena – w tej roli Sam Rockwell.
• Zwrócenie uwagi na problemy rodzin patchworkowych, gdzie dorośli próbują jakoś ułożyć sobie życie, a dzieciaki muszą pogodzić się z tym, co szykuje dla nich los.
• Przekaz, który trafi zarówno do młodych widzów, jak i ich rodziców i dziadków.
• Fajny, przyjemny, miły klimat – to idealny film na letnie popołudnia z rodziną.

Podsumowując

Pokochałam Najlepsze najgorsze wakacje całym sercem. Nie jest to może kino najwyższych lotów, ale w kategorii filmów familijnych i komediodramatów zdecydowanie się wyróżnia. Można się przy nim i zaśmiać, i wzruszyć, można też popaść w zadumę nad problemami współczesnych rodzin. Ciekawa i lekka propozycja dla całej rodziny – polecam! Moja ocena: 8/10
Film obejrzany w ramach wyzwania ’1000 filmów’.