[CD] Zapomnij mi, Sarsa

The Voice of Poland, autorki tekstów, kompozytorki i muzykoterapeutki o charakterystycznym głosie i oryginalnym wizerunku scenicznym.

Co poszło nie tak?

• Album jest mocno nierówny i brak mu spójności w warstwie muzycznej czy tekstowej. To taki miszmasz, sugerujący poszukiwanie swojej drogi przez artystkę: rozkoszne ballady łączą się tu z synth-popem i dance-popem, utwory śpiewane w języku polskim z angielskimi, a śladów alternatywy, z którą dotąd kojarzona była Sarsa próżno tutaj szukać.
• Poza głosowym eksperymentem z Dumb Love, można odnieść wrażenie, że Markiewicz postawiła na dość zachowawcze kompozycje, w których nie bawi się głosem i nie ryzykuje żadnymi mocniejszymi uderzeniami.
• Paradoksalnie najsłabszym utworem na tle całej płyty okazuje się hit rozgłośni radiowych, Naucz mnie, który znacznie odbiega poziomem od pozostałych kompozycji na Zapomnij mi.

Zbiór zalet

• Sarsa jest autorką wszystkich tekstów na płycie, do każdej z piosenek skomponowała również muzykę (czasem przy czyimś współudziale). To bardzo duży plus w dobie popularności muzyków wyśpiewujących cudze teksty w rytm cudzych melodii.
• Artystka posługuje się hipnotyzującym głosem, który trudno zapomnieć. Porównuje się go do głosów Lany Del Rey czy Sii – charakterystycznych, zmysłowych, ciekawych. Sarsa jest jednak Sarsą i wypracowała już własny styl, który znacznie wyróżnia ją na tle innych młodych gwiazd polskiej sceny muzycznej.
• Teksty, w większości traktujące o miłości, nie są może specjalnie wyszukane i kunsztowne, ale z pewnością udowadniają, że Sarsa jest artystką nietuzinkową, z pomysłem na siebie. Do tego lubi bawić się składnią, co z pewnością nie każdemu przypadnie do gustu, ale akurat do mnie przemawia szczególnie.
• W moim odczuciu najmocniejszymi punktami albumu są: Zapomnij mi (piękna ballada, która mogłaby stać się kolejnym singlem – tym razem mniej komercyjnym) oraz wpadające w ucho Pozwól odejść i Dogonię nas. Słabiej wypadają utwory anglojęzyczne, aczkolwiek im dłużej się w nie wsłuchuję, tym mocniej wkradają się w moje serce.

Podsumowując

Zapomnij mi to dobry, nowocześnie brzmiący album, którym Sarsa Markiewicz z pewnością podbije serca słuchaczy. Być może nie do końca wpisuje się on w nurt, z którym kojarzyła się artystka, ale to ona pisze teksty i komponuje, i to ona ma prawo pojawiać się na rynku muzycznym w taki sposób, w jaki chce. Mam nadzieję, że wraz z kolejnymi płytami Sarsa zdecyduje się na więcej eksperymentów wokalnych, ponieważ – co sugerują jej występy telewizyjne – ma ogromne możliwości i ze swoim niskim, zmysłowym, hipnotyzującym głosem może pokusić się o ciekawe eksperymenty i nieco mocniejsze brzmienia. Póki co dochodzę do wniosku, że w Zapomnij mi nie pokazała jeszcze pełni swoich możliwości i spodziewam się, że jeszcze publiczność zaskoczy. Szczególnie, że ze swoimi anglojęzycznymi kawałkami spokojnie mogłaby konkurować na listach przebojów z gwiazdami światowego formatu. Moja ocena: 7,5/10]]>