Szkoła żon, Magdalena Witkiewicz

Najnowszą powieść Magdaleny Witkiewicz można przyporządkować do kilku różnych kategorii:
– jako czytadło – wyróżnia się spośród innych;
– jako proza kobieca – nie zaskakuje niczym;
– jako erotyk – przynosi pozytywne rozczarowanie.
I w zależności od tego, na jaki rodzaj literackiej przygody się nastawiamy, tak Szkołę żon odbierzemy…

A po kolei tłumacząc:

Powieść ta stanowi czytadło, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Nie jest głupotką, którą połyka się bez zastanowienia, a potem bezkrytycznie odkłada na półkę. Nie. Czyta się Szkołę żon naprawdę błyskawicznie, ale też nie bezrefleksyjnie. Ideologia i morał jakie wypływają z tej historii są tym, co sprawia, że nie mamy tu do czynienia z czytadłem banalnym, a takim, które w całej swej prostocie kryje pewną mądrość i sens, który warto odkryć.

Polskie pisarki przyzwyczaiły nas do tego, że babskie powieści osadzają na podobnym schemacie. Są kobiety i kobiety te trzeba poddać rewolucji. Z reguły umożliwiając im otworzenie własnej kawiarni/cukierni/agroturystyki i/lub zsyłając gdzieś na wieś. Oczywiście po ciężkiej pracy w korporacji albo po spektakularnym rozstaniu. Nie inaczej jest tutaj – tyle, że tym razem autorka poszła o krok dalej i splotła ze sobą losy kilku kobiet, w pakiecie zsyłając je do ekskluzywnego dworku na Mazurach. Tam zachodzi ta obowiązkowa rewolucja. Dlatego właśnie Szkoła żon nie zaskoczyła mnie jako powieść skierowana do polskich kobiet. Tutaj już chyba niczego wymyślić się nie da – zawsze muszą być kłopoty z facetami, zrywanie z przeszłością i poszukiwanie jakiejś „innej siebie”/”dawnej siebie”/”wewnętrznej siebie” etc.

Jest jeszcze etykietka „erotyk” i w tym zakresie powieść Witkiewicz zdecydowanie wygrywa. Bo w odróżnieniu od całej gamy modnych ostatnio powieści „z pieprzykiem”, odznacza się czymś niezwykłym – ma fabułę. Może nie zaskakującą, może nie specjalnie zawiłą, ale fabułę. Fabułę, która wciąga, wokół której zbudowana jest cała historia i która sprawia, że Szkoła żon to coś więcej niż tylko kolejny tandetny erotyk na rodzimym rynku wydawniczym.

Choć książkę tę uznać można za dosyć przewidywalną i nieskomplikowaną, uważam, że zdecydowanie warto się z nią zetknąć. Jej przekaz jest jasny – kobieta ma zawsze pamiętać o sobie – swoich potrzebach, marzeniach, pasjach i pragnieniach, a dopiero w następnej kolejności dbać o potrzeby, marzenia i pragnienia swojego wybranka. Bo jak pokazuje życie – facet raz jest, raz go nie ma, a my ze swoimi ciałami, duszami i umysłami jesteśmy połączone zawsze – warto więc, by były piękne, zdrowe i zadbane. Oto klucz do szczęścia i spełnienia.

Moja ocena: 7/10