Anioł stróż, Nicholas Sparks

Nicholas Sparks, którego książki aplikuję sobie, gdy potrzebuję odrobiny rozluźnienia i wzruszeń, chyba po raz pierwszy w życiu naprawdę mnie zaskoczył. Nigdy jeszcze nie zdarzyło się, bym trafiła na powieść jego autorstwa, która byłaby nie romansem, a thrillerem, nie cukierkową opowiastką pełną banałów, a trzymającą w napięciu historią miłosno-kryminalną. Dlatego właśnie Anioł stróż, inny niż wszystkie jego dzieła jakie dotąd zgłębiałam, okazał się dla mnie tak pozytywnym zaskoczeniem. Bo jest całkiem niezły. Jak na Sparksa. Jeżeli macie ochotę na rasowy thriller czy dobrą powieść psychologiczną z wątkiem obsesyjnej miłości w tle, z pewnością sięgniecie po innego pisarza, i raczej nikt nie będzie miał Wam tego za złe, bo powszechnie wiadomo, że Sparks słynie raczej z ckliwych romansideł i prostych obyczajówek. Dlatego też Anioł stróż, choć pozytywnie wybija się na tle pozostałych jego książek, najpewniej nie trafi do lektur obowiązkowych dla fanów gatunku. Bo ma w sobie coś sztampowego i przewidywalnego, momentami ociera się o banał. Bo takich historii było już mnóstwo, a nasz mistrz taniego romansu nie posiada odpowiedniego zaplecza, by stworzyć dzieło wybitne w gatunku, który nie jest mu bliski. Niemniej, uważam, że Anioł stróż zasługuje na uwagę – ot po prostu jako nieco cięższe i bardziej wymagające czytadło. Sama fabuła jest raczej banalna – w życiu młodej kobiety pojawia się wymuskany facecik, który po paru randkach wyobraża sobie zbyt wiele. Gdzieś obok żyje jeszcze typowy złoty chłopak z sąsiedztwa, z którym każdy chciałby naszą bohaterkę wyswatać. Ona miota się między swoimi uczuciami, oni pragną o nią zawalczyć. Ktoś czuje się odtrącony, ktoś inny spija całą śmietankę. Zaczyna się jatka, bo odrzucenie boli jak diabli, a kobietę należy ukarać za prowadzanie się z innym. I tak oto rodzi się skomplikowana relacja, która doprowadza do paru tragedii i odkrycia najobrzydliwszej prawdy o złu tego świata i o ludziach-bestiach… Bardzo dobre jest to, że tam, gdzie Sparks pisze o miłości, ta miłość nie jest przesłodzona, a tam gdzie o dramacie – rzeczywiście można odczuć napięcie i całą falę najróżniejszych emocji. To sprawia, że dobrze się Anioła stróża przyswaja (w zamyśle: czyta, ale że słuchałam audiobooka, nie pokuszę się o takie określenie) i że tak pozytywnie wyróżnia się on w przekroju całej twórczości Sparksa. Myślę, że Anioł stróż okaże się dobrym wyborem na jesienne wieczory dla każdego, kto potrzebuje delikatnej dawki mocniejszych wrażeń i odrobiny miłości. Książka w wersji audio brzmi dobrze, Anna Dereszowska to bardzo dobra i doświadczona lektorka, przy czym gdybym miała zdecydować się na lekturę raz jeszcze, postawiłabym na wydanie papierowe. Ekspresja i wczuwanie się w rolę są czymś godnym wyróżnienia, ale w pewnym momencie znacznie wydłużają zapoznawanie się z całą historią. Sama pewnie potrzebowałabym na nią trzy razy mniej czasu… Moja ocena: 7/10
Książka przeczytana w ramach wyzwań: ‘Z półki’, ‘Czytam literaturę amerykańską’ oraz ‘Książkowe podróże’. PS. Trochę jestem sentymentalna, ale zawsze już będę miała słabość do tej książki za uczynienie jednym z ważniejszych bohaterów… doga niemieckiego 🙂