Literaci w przedwojennej Polsce. Pasje, nałogi, romanse, Remigiusz Piotrowski

Mam ostatnio szczęście do publikacji, które blogerzy nazywający się książkowymi powinni znać obowiązkowo. Wierzę, że wszystkich ich fascynują nie tylko książkowe nowości, ale także historia literatury. Mamy to szczęście, że współcześni twórcy uwielbiają uwieczniać w coraz to ciekawszych publikacjach niezwykle wdzięczny okres, jakim było dwudziestolecie międzywojenne w naszym kraju. Ktoś powie, że temat się już przejadł, że wszyscy już wszystko wiedzą, tymczasem Literaci w przedwojennej Polsce Remigiusza Piotrowskiego są najlepszym dowodem na to, że w nawet tak szeroko opisywanym okresie historii można znaleźć wiele faktów zdumiewających, które – udokumentowane w kolejnej publikacji – niejednego miłośnika międzywojnia uradują i zaskoczą. Są literaci, których wszyscy dobrze znamy. To postci-symbole złotych lat rodzimej literatury – Leśmian, Boy-Żeleński, Tuwim, Witkacy, Nałkowska, Iwaszkiewicz, Dołęga-Mostowicz, Gałczyński, Pawlikowska-Jasnorzewska, Samozwaniec i całe mnóstwo innych osobowości, które można by wyliczać godzinami. Remigiusz Piotrowski udowadnia, że choć o nich wszystkich powiedziano wiele, wciąż można z ich biogramów wyłuskać niezwykle smakowite fakty i anegdoty. Te wszystkie wielkie nazwiska w jego publikacji są przedstawione jako zwyczajne-niezwyczajne charaktery. Mają swoje słabości i nałogi (hazard, picie, używki), romansują, bywają w świecie. Fascynujące jest to, jak każde z takich nazwisk można wziąć pod lupę i dostrzec, jak wyglądało ich życie codzienne. Co jadali i co pili, dokąd podróżowali, jakie znajomości nawiązywali i na jakich polach byli aktywni. Co ich interesowało, jakie idee wspierali, z kim wchodzili w związki. Te wszystkie historie składają się na niezwykle fascynującą i złożoną całość. Całość, która udowadnia, że Polska w swoim czasie była nie tylko wylęgarnią niesamowitych literackich talentów, ale przede wszystkim barwnych i niezwykłych osobowości, jakich próżno szukać kiedykolwiek później i kiedykolwiek wcześniej w historii rodzimej kultury. Literaci w przedwojennej Polsce stanowią kolejną pięknie i solidnie wydaną perełkę PWN. Nie tylko imponuje ona liczbą zdjęć i nieznanych dotąd faktów, ale także formą. Piotrowski pisze niezwykle zajmująco i sprawia, że nawet jeśli mamy do czynienia z publikacją historyczną i w pewnym stopniu naukową (popularnonaukową?), jej lektura jest przede wszystkim wielką przyjemnością. Powiedziałabym nawet, że gdyby na studiach polonistycznych zadawano nam choć od wielkiego dzwonu tak lekko i wdzięcznie napisane książki, z pewnością dużo więcej studentów pojawiałoby się na zajęciach i brało udział w dyskusjach. Tymczasem pod tym względem okres studiów wspominam dramatycznie… Moja ocena: brak
Książka przeczytana w ramach wyzwań: ‘Pod hasłem’, ‘Polacy nie gęsi’, ‘Grunt to okładka’ oraz ‘Książkowe podróże’.