Jedno małe kłamstwo, K.A. Tucker

Kiedy przeczytałam powieść Dziesięć płytkich oddechów K.A. Tucker, nie byłam tak oczarowana, jak większość czytelników. Z niezbyt dużym zapałem podchodziłam więc do Jednego małego kłamstwa – powieści, która skupia się na losach rozpoczynającej studenckie życie Livie. Dziewczynę poznajemy już przy okazji poprzedniej książki Tucker, ale dopiero tutaj staje się ona postacią pierwszoplanową. …i nikomu nie wychodzi to na zdrowie. Postać Livie irytuje. Bo dziewczyna ma już swoje lata, a jednak wielce dziwi się na widok alkoholu, nie wie co to impreza, zgrywa wielką cnotkę i porządną uczennicę, wiecznie się czerwieni i traci dech na widok przystojnego faceta. Zachowuje się jak rozhisteryzowana dwunastolatka i każdym swoim smętnym wywodem doprowadza do szału. Do tego choć w obu książkach kreowana jest na spokojną, rozsądną i porządną dziewczynę, bardzo łatwo pakuje się komuś do łóżka, zdradza i oszukuje. Żenujące. Sama historia jest dość tendencyjna. Przygody bohaterki koncentrują się na imprezach, seksie i sercowych dylematach. Wokół niej pojawia się dwóch facetów, a schematyczność tej opowieści podkreśla jeszcze to, że jeden jest typem wymarzonego zięcia, zaś drugi typowym bad boyem. Nuda. Można by głębiej zainteresować się mroczną przeszłością jednego z jej wybranków, ale w morzu nużących zwierzeń Livie nawet te ciekawsze fragmenty gdzieś ulatują. A szkoda. Bo autorka miała ciekawy pomysł. Problemem okazuje się jedynie to, że średnio udanej historyjce spisanej młodzieżowym językiem zapragnęła nadać głębi i sensu, co nie do końca jej się udało. Nie czyta się tego dobrze. A może to ja jestem już za stara na takie głupoty… Moja ocena: 3/10
Książka przeczytana w ramach ’Wyzwania bibliotecznego’.