Biały zamek, Orhan Pamuk

Biały zamek (Beyaz Kale), Orhan Pamuk
Wydawnictwo Literackie, Kraków 2009

Decyzję o przeczytaniu kolejnej powieści Orhana Pamuka podjęłam spontanicznie – po lekturze Nazywam się Czerwień zapowiadałam co prawda, że jeszcze po tego autora sięgnę, ale nie byłam pewna, czy stanie się to prędko. Któregoś dnia jednak w uczelnianej bibliotece namierzyłam Biały zamek i – bez chwili namysłu – postanowiłam kolejny raz przenieść się do barwnej, tureckiej rzeczywistości. Czy była to decyzja słuszna? Myślę, że nie do końca…

Biały zamek – powieść osadzona w XVII-wiecznym Stambule – opowiada o życiu wszechstronnie wykształconego Wenecjanina, który cudem uniknąwszy śmierci staje się niewolnikiem sułtańskiego doradcy – Hodży. Niezwykłe podobieństwo (zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne) obu bohaterów sprawia, że stają się oni sobie bliscy, dzieląc wszelką wiedzą, wspomnieniami, lękami i marzeniami. W pewnym momencie różnice między mężczyznami zacierają się tak znacznie, że niemal niepostrzeżenie zamieniają się oni położeniami. W tejże chwili zaczyna się niezwykła gra autora z czytelnikiem, rodząca szereg zagadek i niewyjaśnionych pytań. Dochodzi jednak do tego, że nie tylko czytelnik gubi i plącze się w zawiłościach historii – sam autor przyznaje się do tego, iż nie ma pojęcia kto opowiada historię i czy czasem jeden z bohaterów nie wkłada jej w usta drugiego…

Tak naprawdę Biały zamek jest typowym pomieszaniem z poplątaniem – mamy tu i baśń, i wojnę, i astrologię, i fizykę, i filozofię, i to, i tamto… I wszystko! Myślę, że skupienie się na historii niezwykłej więzi dwójki bohaterów uczyniłoby tę powieść naprawdę atrakcyjną. Pamuk jednak mocno przesadził i wrzucając wszystko do jednego kotła stworzył mieszankę nie tyle wybuchową, co mdląca i nużącą. Dobry środek nasenny, który miał szansę być wspaniałym napojem energetycznym…

Oczywiście, to co nie podoba się mnie, być może kogoś innego zafascynuje. Faktem jest, że autor kolejny raz serwuje czytelnikowi prawdziwą lekcję historii, geografii, techniki i astrologii, a do tego wciąż raczy nas swoim specyficznym (specyficznie dobrym, o!) pisarstwem, które da się lubić, ale mnie jednak nie do końca przekonuje. Spodziewałam się jednak dużo więcej, ot co.

Moja ocena: 6/10

Cześć! Nazywam się Klaudyna Maciąg i zajmuję się tworzeniem za pomocą słów. Na blogu znajdziesz treści dotyczące freelancingu, rozwoju, blogowania i prowadzenia firmy. Chcesz dowiedzieć się więcej? Sprawdź, kim jestem.