Warszawa Kryminalna, Helena Kowalik

Najpierw widzimy intrygującą okładkę, z uzbrojoną Syrenką na czele. Jej miecz, ręka oraz tarcza ociekają krwią. Podobnie ma się rzecz z aktami, widocznymi w tle… Z niemałym zainteresowaniem i przyspieszonym biciem serca odwracamy książkę i czytamy opis: Tom reportaży sądowych Heleny Kowalik jest pierwszym od 65 lat pitavalem dotyczącym wyłącznie stołecznej metropolii. Sprawy z wokandy zostały tak dobrane, aby w sumie tworzyły panoramę charakterystycznych przestępstw w Warszawie dziesięć lat po transformacji ustrojowej.

Są więc strzelające do siebie gangi, testamenty sfałszowane, aby zdobyć wartościowe kamienice, lekarze oskarżeni na skutek intrygi – mieli być egzemplifikacją korupcji szerzącej się w tym środowisku. Jest zabójstwo młodej wykształconej singielki, która przeniosła się do Warszawy z małej miejscowości, aby zrobić karierę (i zrobiła ją), ale była samotna i szukała znajomości na portalu internetowym, dramatyczne, głośne na całą Polskę świadome utopienie małego dziecka w Wiśle. Są korupcyjne przestępstwa wysokich urzędników ministerialnych szufladkowanych w sądzie jako tzw. sprawy białych kołnierzyków (…).

Wiem, że wielu z Was bierze udział w wyzwaniu czytelniczym „Reporterskim okiem” – uważam, że Warszawa Kryminalna powinna stać się pozycją obowiązkową na Waszych listach. Zresztą… I nie-wyzwaniowcy powinni się z nią zapoznać – to naprawdę interesująca książka.

Po pierwsze: jest to zbiór kilkudziesięciu naprawdę ciekawych historii, uszeregowanych tematycznie, przedstawionych w sposób rzetelny i kompletny – do głosu dochodzi każda ze stron – poznajemy przestępców i ofiary, ich motywy i uczucia, a także dalsze losy uniewinnionych i skazanych.

Po drugie: jest to spory odcinek historii polskiej kryminalistyki – sprawy te były niegdyś głośne i szeroko dyskutowane, pewnie o wielu z nich słyszeliście, ale może już rozwiązanie spraw gdzieś z pamięci umknęło – warto przypomnieć sobie te sytuacje.

Po trzecie: dzięki książce Heleny Kowalik możemy przekonać się, jak naprawdę działa cała machina sądownicza i policyjna w naszym kraju. Gwarantuję, że nie raz i nie dwa zostaniecie zaskoczeni i zbulwersowani…

Po wszystkim nachodzi mnie jednak smutna refleksja, że bardzo trudno w naszym kraju o zaufanie do władz, bardzo trudno o sprawiedliwość i bardzo trudno o… spokojny żywot. Poznanie z bliska ludzkich tragedii i dramatów przytłacza i zmusza do zastanowienia się nad kruchością życia oraz nad tym, jak łatwo stać się ofiarą. Cios może przyjść z każdej strony – od ojca, od kolegi, od żony i od przyjaciela. Wokół czai się tyle zła, że aż strach w ogóle o tym myśleć…

Gorąco zachęcam do sięgnięcia po Warszawę Kryminalną – wysoka oglądalność seriali kryminalnych skłania mnie do wysnucia wniosku, iż Polacy lubują się w takich historiach. Warto jednak nie tylko oglądać, ale i czytać, a przy tym zagłębiać się w nie dokładnie, przyglądać bliżej systemowi i pozwolić sobie na własną refleksję nad wartością ludzkiego życia…

PS. Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Muza!

PS2. Ale pomyłek w imionach bohaterów to ja nie wybaczę… 😉