Kąpiel ze słoniem. Matka i córka w podróży dookoła świata, Claire i Mia Fontaine

Nie mam pewności, czy formalnie funkcjonuje pojęcie „książki drogi”, stanowiącej odpowiednik „filmu drogi”, ale mam nadzieję, że coś takiego istnieje i że wolno mi powieść Kąpiel ze słoniem przyporządkować do takiej kategorii. Bo niby mamy do czynienia z publikacją podróżniczą, za pośrednictwem której odwiedzamy dwanaście krajów, ulokowanych w różnych punktach globu, ale tak naprawdę nie cele są tu ważne, a to, jak światowa przeprawa zmienia jej bohaterki.

Claire i Mia Fontaine dały się poznać dzięki książce Come Back, opowiadającej o ich wspólnych zmaganiach z rzeczywistością. Główne jej wątki to uzależnienie od narkotyków, naznaczone brutalnością dzieciństwo, rzucenie szkoły, wielokrotne ucieczki z domu i walka matki o to, by odzyskać córkę. Kąpiel ze słoniem rejestruje inną wspólną wyprawę Claire i Mii, kiedy po latach podjęły próbę zbliżenia się do siebie poprzez podróż. Wspólnie odwiedziły Chiny, Malezję, Nepal, Kair, Grecję, Bałkany, Francję i Budapeszt, na nowo ucząc się przebywać ze sobą, rozmawiać i poznawać…

Cudowną wyprawę odbyły Claire i Mia, a ich przeplatane ze sobą wspomnienia złożyły się na naprawdę wyjątkową, barwną, słodko-gorzką i poruszającą opowieść. Każda z bohaterek odkryła jakąś prawdę o samej sobie, obnażyła prawdziwą twarz i otworzyła serce na tę drugą, dzięki czemu wytworzyła się między nimi więź, jakiej nie dane im było nigdy wcześniej stworzyć. Jednak nie tylko zmiany w Claire i Mii oraz relacji matka-córka, stanowią o wyjątkowości Kąpieli ze słoniem. Ich wspólna wyprawa to także doskonały pretekst do przyjrzenia się problemom, jakie dotykają ludzi (w szczególności kobiety) na innych kontynentach i temu, jak wiele różni kulturę amerykańską od azjatyckiej czy wschodnioeuropejskiej.

Świat widziany oczami Claire i Mii jest wielobarwny i fascynujący, miejscami niebezpieczny i brutalny, miejscami piękny i zapierający dech. Warto wybrać się z nimi w podróż, która nie tylko pokazuje uroki najróżniejszych zakątków świata, ale przede wszystkim ciekawie przedstawia dalekie obyczaje, historie i kultury oraz pozwala zaobserwować zmiany, jakie zachodzą w człowieku, gdy zderzy się z inną rzeczywistością. W dodatku gdy czyni to w towarzystwie kogoś, kogo uczy się na nowo…

Piękna, głęboka, poruszająca opowieść. Doskonale napisana, nienudząca ani przez sekundę. Idealna, by dołączyć ją do rankingu najlepszych książek na Dzień Matki.

Moja ocena: brak
Za książkę dziękuję wydawnictwu PWN.

literatura amerykańska | recenzja | Claire i Mia Fontaine | literatura | recenzje książek