Warto czytać w ciąży: o 'Bajkach dla Marysi i Alicji’

Zamiłowanie do książek wpojone mam od maleńkości. Z rodzinnych opowieści wiem, że czytano mi na głos, zanim jeszcze pojawiłam się na świecie. A ponieważ mogło to sprawić, że urodziłam się z miłością do literatury, ten sam system wprowadziłam w swoim domu i codziennie głośno czytam. Zośka co prawda najżwawiej kopie mnie podczas meczów (pierwsze jej ruchy odczułam w trakcie mundialowego spotkania Anglii z Urugwajem), ale po cichu liczę, że i mamine wygłaszanie bajek dostarcza jej wspaniałych wrażeń. Za kilka lat sama sięgnie po książki, które jej aktualnie przedstawiam i jestem pewna, że zrozumie, dlaczego mnie samej dają one tyle radości i dlaczego tak bardzo chciałam, by i ona je znała.

Naszą pierwszą wspólną lekturą są Bajki dla Marysi i Alicji Tomasza Sakiewicza.

Nie znam autora, choć Internet uświadomił mnie, że to dość znany rodzimy publicysta, redaktor naczelny „Gazety Polskiej”. Mogłoby się wydawać dziwne, że taka postać wprawiła się w snuciu bajkowych opowieści dla dzieci, ale mnie wcale to nie zaskakuje. W końcu bycie poważnym redaktorem nie wyklucza bycia wspaniałym ojcem o bogatej wyobraźni. Dzięki temu właśnie Sakiewicz może pochwalić się licznymi opowiadaniami, które stworzył z myślą o swoich córkach, Marysi i Alicji, a które w zeszłym roku ukazały się drukiem.

I to w jakiej oprawie, ach!

Prezentacja wnętrza książki.

Wydawnictwo M zadbało o to, by bajki przedstawiono w cudownej, cieszącej oko oprawie. Książka przepełniona jest barwnymi ilustracjami, które od pierwszego momentu przyciągają uwagę. Do tego dobrano do niej solidną, twardą oprawę, papier wysokiej jakości i idealną czcionkę (choć momentami skład się nie spisał – bywają fragmenty, w których wyrazy zlewają się ze sobą). Ponieważ warstwę graficzną uważam za jeden z najważniejszych elementów w publikacjach dla najmłodszych, bardzo mnie cieszy, że wydanie to naprawdę dostarcza wspaniałych wrażeń estetycznych.

Jeżeli chodzi o treść, na pewno zawiodą się ci, którzy cenią sobie baśniową nutę w historiach stworzonych z myślą o dzieciach. Bajki opowiadane przez Sakiewicza są pozbawione tego specyficznego klimatu, ale za to ujmują prawdziwością, ciepłem, mądrością i odrobiną magii wplecioną tu i ówdzie. To takie piękne, niegłupie historyjki, które trafią i do najmłodszych, i do dorosłych. To wielka siła opowiadań Sakiewicza – posiadają one wyjątkowy przekaz, który porusza i daje do myślenia niezależnie od wieku odbiorców, a przy tym są lekkie, intrygujące i naprawdę wartościowe. W połączeniu ze wspaniałą oprawą graficzną, tworzą całość naprawdę doskonałą.

Moja ocena: brak
Książka przeczytana w ramach wyzwań: ’Pod hasłem’, ’Polacy nie gęsi’ oraz ’Książkowe podróże’.