Błękitna godzina, Alyson Noël
Błękitna godzina (Blue Moon), Alyson Noël
Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2010
Miłość Ever i Damena trwa już od czterech stuleci – on jest Nieśmiertelnym, ona ujawnia mu się w każdym kolejnym wcieleniu. Ilekroć mają skonsumować swój związek, Ever ginie z rąk kobiety obsesyjnie kochającej się w bohaterze. Sprawy mają się nieco inaczej w Błękitnej godzinie – wielkie plany zakochanych zostają zrujnowane, gdy to Damen znika. Dziewczyna próbuje walczyć o niego, o jego życie i ich miłość, ale w pewnym momencie musi dokonać wyboru – czy chce przenieść się w czasie i odzyskać rodzinę, czy wciąż walczyć o ukochanego. Wybór jakiego dokona na zawsze zmieni bieg historii…
Książka może nie powala odkrywczą fabułą czy konstrukcją postaci, ale niewątpliwie warto zwrócić uwagę na odejście od świata wampirów, wilkołaków, czarownic, aniołów i innych cudaków – motyw Nieśmiertelnych nadaje odrobiny świeżości i pozwala uniknąć porównań do innych popularnych lektur. Jedno je jednak łączy – sprowadzenie kobiety do roli zapatrzonej w swego idealnego księcia królewny. Kolejna już bohaterka ignoruje wady wybranka, znosi wszystko w imię miłości i w co trzecim westchnieniu wypowiada znamienne „mój seksowny, przystojny, fantastyczny facet”. Nic tylko trzepnąć jedną i drugą w łeb, żeby łaskawie się opamiętały! Nie potrafię zrozumieć czemu amerykańskim pisarkom tak bardzo zależy na tym, żeby ich czytelniczki wzorowały się na takich ślepych idiotkach. Nie można czasem stworzyć bohaterki, która zna swoją wartość i nie poddaje się ukochanemu bez reszty? Nie podnieca się na każdym kroku jego ultraseksownym ciałem? Przecież kobiety nie powinny być tylko dodatkiem do życia mężczyzny, zapatrzonym w niego pustakiem. A te książkowe bohaterki wiecznie zachowują się, jakby pana Boga za nogi złapały, bo byle chłoptaś na nie spojrzał. Załamać ręce można, naprawdę.
Czego by jednak nie mówić, Błękitna godzina jest książką naprawdę interesującą. Niektóre momenty co prawda męczą i nużą, ale przeważają jednak takie, które zaskakują i powodują przyspieszone bicie serca – aż chce się wiedzieć, co wydarzy się dalej! Zwłaszcza w ostatnich rozdziałach, ostatnich akapitach, ostatnich literach… I po nich. Wielka szkoda, że nie mam pod ręką części kolejnej, bo z chęcią zagłębiłabym się w dalsze losy Ever. Ciekawość wręcz zżera od środka!
Jeżeli szukacie dobrego czytadła na leniwe popołudnie – polecam, nie powinniście żałować.
Moja ocena: 7/10
Czekam niecierpliwie, aż będę miała okazję przeczytać pierwszy tom. Mam jakieś nieuzasadnione przeczucie, że nie zawiodę się na tej książce… Być może dlatego, że teraz akurat potrzebuję jakiejś lekkiej książki. 😉
Cóż, jak już zaczęłam ten cykl to już go skończę. 🙂
Amerykańskie pisarki po prostu dostrzegły popyt nastolatek na dziewczęta zapatrzoe i bezwzględnie uwilbiające swoich wybranków! Tylko się kierować takim postępowaniem i dzisiajsze młode dziewczyny wylądują kiedyś w nieźle popapranych związkach…:/ Ja już po książkach Mayer mam dość wampirów, wilkołaków i innych tego typu stworzeń także po książkę nie sięgnę… A pomyśleć, że były takie czasy przedtwilightowe, kiedy uwielbiałam filmy o wampirach (ale tych prawdziwych, jedzących ludzi), kochałam Draculę itp. Twilightowa saga zepsuła ich dla mnie niestety… Za dużo tego typu istot teraz wszędzie!:P
A to akurat prawda. Też wolę na nic się nie nastawić, bo porażka wtedy bardziej boli. Podobnie miałam z książką Naznaczona…totalny niewypał, który sprawił, że nie biegnę w szalonym tempie po kolejne książki o wampirzej tematyce.
Czyli fabuła wciągająca, ino typ bohaterki coś w rodzaju Belli Swan, tak? Cóż, jak się uporam z bieżącymi pozycjami na liście i na własnej półce, chętnie przeczytam. A da radę zacząć od tej drugiej części, skoro pierwsza niezbyt udana, czy nie będę wiedziała, o co kaman?
Wiesz, może i jest to świeższe od wampirów i wilkołaków, może nawet niezłe, ale od razu wygląda mi na książkę z rodzaju tych, od których wolę trzymać się z daleka 😉
Sowo,
mimo wszystko lepiej zapoznać się z jedynką – dwójka czasem do niej nawiązuje, więc lepiej wiedzieć o co chodzi 😉
no proszę, czyli jednak druga część faktycznie jest lepsza od pierwszej. narobiłaś mi ochoty ;D
Mi również ta część bardziej się podobała 😉
Mi się (tak jak już pisałam wcześniej) druga częściej też bardziej podobała 🙂
Ja właśnie poluję na tę książkę. Muszę przyznać, że recenzja rewelacja!:)
"Nie potrafię zrozumieć czemu amerykańskim pisarkom tak bardzo zależy na tym, żeby ich czytelniczki wzorowały się na takich ślepych idiotkach."
Odpowiedź jest prosta – bo to się opłaca, jest popyt na takie książki o TAKICH ślepych idiotkach. Pytanie powinno brzmieć – dlaczego to jest takie popularne i dlaczego jest na to popyt ?
Odnoszę wrażenie, że gdyby owe panny nie były zapatrzone w swoich chłopców i nie wystawiałyby ich na piedestał, to strony książki by się skurczyły, a grono żądnych pięknych i niedostępnych mężczyzn dziewcząt także by się pomniejszyło.
"..filmy o wampirach (ale tych prawdziwych, jedzących ludzi), kochałam Draculę itp. Twilightowa saga.."
jedzących ludzi, hahahaha.
Do wszystkich którzy krytykują książkę:
Po 1. Przeczytaliście ją, że sie wypowiadacie na jej temat?
Po 2. Jeżeli tak, to nie macie prawa tak o niej mówić, bo każdy czyta to co lubi ; )
A o gustach się nie dyskutuję. Więc zastanówcie się zanim coś napiszecie.
Osobiście uważam, że "Ever" jest bardzo udana. Strasznie mi się spodobała, jestem nią zafascynowana. Zbieram się teraz, żeby kupić 2 część. Polecacie?