A Beautiful Evil, Kelly Keaton (kontynuacja "Z ciemnością jej do twarzy")

Skoro nikt nie kwapi się, aby wydać w Polsce kolejną część serii „Bogowie i potwory” (oraz paru innych, które pokochali czytelnicy), należy znaleźć inne rozwiązanie. Jednym z nich jest przyłożenie się do nauki języków obcych i kupienie wersji oryginalnej (albo innojęzycznej, w zależności od preferencji). Chwała księgarni bookcity.pl za sprzedaż zagranicznych książek. Jak tylko wygram w totka, obiecuję, że obkupię się tam jak wariatka! Ale, ale! Przejdźmy do tematu właściwego. Niedługo miną trzy lata odkąd sięgnęłam po doskonałą młodzieżówkę Z ciemnością jej do twarzy. Ogromnie mnie cieszy, że mogłam odtworzyć sobie tamtą historię na nowo i poznać jej dalszy ciąg. Kontynuacja jest tak dobra, że jedynym problemem okazuje się teraz niecierpliwe wypatrywanie części trzeciej… Sięgając po A Beautiful Evil po takiej przerwie od twórczości Kelly Keaton miałam sporo obaw związanych z lukami w pamięci. Okazuje się jednak, że autorka w pierwszych rozdziałach książki raz po raz wplata w opowieść fakty z przeszłości bohaterów (dyskretnie i umiejętnie, a nie nachalnie). To pomaga wciągnąć się w tę historię na nowo, jednocześnie odświeżając sobie w pamięci jej początki. Ari, główna bohaterka powieści, to wciąż jedna z moich ulubionych kobiecych postaci literackich. Nie jest mdła, ma charakter i hart ducha, mocno wyróżnia się na tle innych nastolatek, a jednocześnie przyciąga poczuciem humoru, siłą i lojalnością. Oczywiście, ma swoje wady, czy raczej cechy typowe dla osób w jej wieku – wzdycha do niemożliwie przystojnego faceta albo momentami za bardzo dramatyzuje, ale to z kolei sprawia, że młodemu człowiekowi łatwiej będzie się z nią utożsamić czy uwierzyć w jej prawdziwość. Oczywiście na tyle, na ile wierzy się w mity i niespotykane kreatury. Przed trzema laty zachwycałam się oryginalnością zaproponowanych przez Keaton rozwiązań i dziś, po przeczytaniu od tamtego czasu kilkuset książek, mogę swój osąd z pełną odpowiedzialnością podtrzymać. Świat wykreowany przez autorkę jest absolutnie niepodrabialny, wyjątkowy i niezwykły. Choć i tu pojawiają się wilkołaki czy wampiry, to ich charakterystyka jest zupełnie odmienna od tej proponowanej przez innych współczesnych autorów. Poza tym, to mitologiczne stworzenia wysuwają się tutaj na pierwszy plan. Dzięki temu książka zyskuje w oczach – nie powiela bowiem utartych schematów, nie opiera się na tym, co już dawno odkryte – wyznacza nowe, nieznane szlaków… W A Beautiful Evil wiele się dzieje – autorka początkowo serwuje niewiele napięcia, ale kiedy akcja nabiera rozpędu – przyspieszone bicie serca czytelnik ma zagwarantowane. A już w szczególności na łopatki powala zakończenie, które w proch obraca wszystko to, co dotąd zostało w tej historii opowiedziane. Sprytne zagranie, pani Keaton! Tak w wersji polskiej, jak i angielskiej dobrze przyswaja się tę historię, choć muszę przyznać, że młodzieżowy slang nie zawsze był dla mnie zrozumiały. To lekka w formie, ale ciężka w wymowie powieść – na pewno skusi wszystkich tych, którzy od książek młodzieżowych oczekują czegoś więcej niż tylko prostej rozrywki. I tych, którzy kochają się we wszelkich paranormalnych i mitologicznych opowieściach. Moja ocena: 8/10
Książka przeczytana w ramach wyzwań: ’Czytam w oryginale’, ’Z półki’, ’Grunt to okładka’, ’Czytam literaturę amerykańską’, ’Book Lovers’ oraz ’Książkowe podróże’.