[FILM] 8 Mila, reż. C. Hanson

8 Mila

Historia Jimmy’ego „Rabbita” Smitha, młodego chłopaka z Detroit, który marzy o muzycznej karierze i wybiciu się z szarej beznadziei. Opowieść luźno nawiązująca do biografii Marshalla Mathersa, znanego szerzej jako Eminem.

Sentymentalna wycieczka w przeszłość

Nigdy nie wyrosłam i pewnie już nie wyrosnę z rapu. To bardzo ważny element mojego życia, towarzyszący mi od czasów podstawówki. Kiedy pierwszy raz widziałam 8 Milę, byłam na etapie „zbuntowanej nastolatki” nagrywającej swoje rymy na dyktafon, bujającej się w szerokich spodniach i szukającej zaczepki tam, gdzie nie potrzeba. Wtedy ten film był dla mnie tak cholernie ważny, tak cholernie mocny i tak cholernie piękny, że błyskawicznie okrzyknęłam go jednym z najważniejszych w swoim życiu. Wracałam do niego jako nastolatka jeszcze kilka razy, a potem nastała dłuższa rozłąka. Od paru tygodni jednak tłukł mi się po głowie kawałek Lose Yourself, uhonorowany Oscarem w roku 2003 i wiedziałam już, że muszę odkopać DVD  z tym filmem i któregoś dnia nareszcie do niego powrócić.
Bałam się, że gdy udam się w tę sentymentalną wycieczkę w przeszłość, odkryję, że to jednak nie jest już moja tożsamość. Że ta muzyka i te klimaty to coś, co symbolizowało wyłącznie moją młodość, a nie wiek dorosły. Bałam się też oglądać na ekranie Brittany Murphy. Pamiętam doskonale, jak zmroziła, naprawdę, autentycznie zmroziła mnie wieść o jej śmierci. Ilekroć o niej myślę, stają mi przed oczami sceny właśnie z 8 Mili, pierwszego filmu, w jakim ją widziałam i z jakiego ją zapamiętałam. Trudno było mi się pogodzić ze śmiercią młodej, ładnej dziewczyny o dużych, smutnych oczach i dlatego od grudnia 2009 roku nigdy nie wracałam do produkcji z jej udziałem. 8 Mila to pierwszy taki powrót. Udany, zresztą.

8 Mila dziś

Kolejny raz przekonuję się, że istnieją takie elementy naszego świata, które nie zmieniają się wraz z wiekiem. Oglądając ponownie film oparty na życiu Eminema odczuwałam te same emocje, co dawniej – raz byłam wzruszona i przejęta, innym razem zaśmiewałam się głośno. 8 Mila wciąż na mnie działa i wciąż jest jednym z tych filmów, który nie traci na uroku i aktualności mimo upływu lat. Dziś pewnie zrealizowano by go bardziej efektownie, ale cieszę się, że powstawał on na początku stulecia – ma w sobie pewną surowość, która czyni go bardziej autentycznym i naturalnym.

Źródło: giphy.com

Nie wiem czy dzisiejsi nastolatkowie odnaleźliby się w tej historii i poczuli ten klimat. Chciałabym, aby tak było. Bo warto pamiętać o tym, jak wyglądały początki znanych raperów, których dziś kojarzy się z drogimi furami i złotymi łańcuchami. 8 Mila to zresztą naprawdę dobra propozycja – ciekawa, dobrze zrealizowana historia z rewelacyjną muzyką w tle. Warto obejrzeć i warto poczuć ten klimat. Moja ocena: 8/10