Jutro 6. Cienie, Jutro 7. Po drugiej stronie świtu, John Marsden

Na pewno seria Jutro nie jest większości z Was obca. Nawet jeśli jej nie czytaliście, z pewnością co nieco o niej słyszeliście – swego czasu wydawnictwo Znak prowadziło dość dużą kampanię promocyjną, z organizowaniem specjalnych akcji w polskich szkołach włącznie. Mam nadzieję, że nauczyciele o Johnie Marsdenie nie zapomnieli – warto, aby młodzież poznawała takie powieści. Gdybym miała zachęcać nastolatków do czytania, poleciłabym im na początek właśnie tę serię. Ma w sobie wszystko, co potrzeba młodemu umysłowi – intrygującą fabułę, pędzącą na łeb na szyję akcję, wątki przygodowe i mądre przesłanie. Do tego – mimo wojennej tematyki – czyta się ją lekko i szybko. Czy niechętnemu młodzianowi potrzeba lepszej rekomendacji?

Po tym jak w poprzednim tygodniu po długiej przerwie sięgnęłam po tom piąty australijskiej serii – Gorączka (recenzja), wiedziałam, że tym razem nie będę długo zwlekać z lekturą dalszych tomów. I stało się – w dwa dni pochłonęłam dwa ostatnie tomy, jednocześnie ciesząc się, że znam już zakończenie historii i ubolewając nad tym, że to już koniec moich przygód z bohaterami Marsdena.

Ale warto było!

Jutro 6 wprowadza do akcji pokaźną grupę nowych bohaterów, którzy zaznaczyli już swoją obecność w Gorączce, ale dopiero teraz stają się pełnoprawnymi członkami grupy złożonej z Ellie i jej przyjaciół. Wiele napięcia tom ten za sobą nie niesie, za to zdarzają się tu mocno poruszające i ściskające za gardło momenty. Na chwilę oddalamy się od wojny, ale nie od jej przerażających skutków. I tym razem nie brakuje krwi, łez, konfliktów i wzruszeń. I tak długo wyczekiwanej sielskości… Chwilowe uspokojenie akcji jednak mija. I wtedy rozpoczyna się Jutro 7. Po drugiej stronie świtu – ostatni (bardzo spektakularny!) akt wojennej sztuki.

Koniec jest bliski, ale upragniona nadzieja nie przychodzi łatwo. Potrzeba wiele bólu, wielu martwych ciał i wielu aktów odwagi, aby ostatecznie wyjść zwycięsko z tego konfliktu. Tyle tylko, że tutaj nikt nie może być wygrany – a już na pewno nie ci, którzy przetrwali. To im przyjdzie nosić brzemię tego, co się wydarzyło.

I już nigdy nie będą wolni…

Choć zdaję sobie sprawę, że miejscami pomysły Marsdena odznaczają się sporą przesadą i naiwnością, i tak z zachwytem pochłonęłam ostatnie tomy przygód Ellie, Homera, Fi i reszty odważnych dzieciaków, nieraz emocjonując się do granic możliwości. To są naprawdę dobre i niegłupie książki – mają w sobie elementy nie tylko rasowych przygodówek, ale i thrillerów i powieści psychologicznych. Dlatego tak wciągają i emocjonują. Dlatego nie dają o sobie zapomnieć.

Ja z pewnością długo tej serii nie zapomnę i polecać ją będę każdemu – niezależnie od płci, wieku i zainteresowań. A kiedy tylko będę bogata, zakupię trzytomową serię Kronik Ellie, stanowiącą uzupełnienie Jutra.

Moja ocena: 8,5/10 oraz 8/10
Przeczytaj inne posty związane z serią – recenzje, artykuły, rankingi – TUTAJ.

Książki przeczytane w ramach wyzwań: ’Z półki’, ’Ocalić od zapomnienia’ oraz ’Książkowe podróże’.