Londyn we krwi, James Craig

Dobrze, gdy literacki debiut potrafi trzymać w napięciu, ekscytować, dawać rozrywkę i pozostawiać czytelnika z poczuciem doskonale wykorzystanego czasu. Wybicie się na przebogatym rynku powieści z dreszczykiem nie jest zadaniem łatwym, ale jak pokazuje przykład Jamesa Craiga, nie niemożliwym…

„Londyn we krwi” stanowi wstęp do cyklu powieści poświęconych inspektorowi Johnowi Carlyle’owi – typowemu przedstawicielowi brytyjskiej policji. Co można o nim powiedzieć na pewno to to, że niespecjalnie wyróżnia się na tle podobnych sobie bohaterów. W środowisku darzony jest raczej respektem aniżeli sympatią, posiada wiele mrocznych tajemnic i brudnych kart w życiorysie, lubi dobrze zjeść i wypić, nigdy nie ma czasu dla żony, za to chętnie ogląda się za spódniczkami. Normalka. Tym, co może wyróżniać go na tle innych znanych z literatury gliniarzy jest z pewnością jego łagodny charakter, unikanie przemocy czy broni i – choć nie dostrzegają tego jego współtowarzysze – nieprzeciętne poczucie humoru. To jeden z tych głównych bohaterów kryminalnych serii, którego z pewnością polubi znakomita większość czytelników.

Drugiego, nie mniej ważnego bohatera również nie sposób nie polubić. A przynajmniej – nie sposób się nim nie zachwycić. Mowa tu o Londynie – szalenie istotnym elemencie spajającym tę historię. Londyn Jamesa Craiga jest niemym świadkiem szeregu społecznych zmian, fali zbrodni i nienawiści oraz masy mniej lub bardziej szokujących zdarzeń. To w jego dziejach zapisane zostają i strach, i zło, i łzy, i zjednoczenie, i wzajemna nienawiść. James Craig w swej opowieści wybiega w daleką przeszłość, choć tak naprawdę najbardziej znaczące wydarzenia, jakie rozgrywają się na kartach jego powieści, dotyczą ostatnich trzech dekad. Dlatego też raz żyjemy współczesnym pasmem brutalnych zbrodni czy politycznymi rozgrywkami dnia dzisiejszego, innym zaś razem poznajemy Johna Carlyle’a, jego sprzymierzeńców i wrogów jako ludzi młodych, żyjących gdzieś w połowie lat osiemdziesiątych.

„Londyn we krwi” trudno zamknąć w sztywnych ramach, niełatwo wskazać wiodące w nim kierunki, bowiem autor stara się kryminał ten uczynić nieprzeciętnym, wielowymiarowym i interesującym na wielu płaszczyznach. W swej niejednoznaczności sięga on do takich dziedzin jak polityka i nauka, filozofia i socjologia czy sama kryminalistyka. To ciekawy miszmasz, który nie pozwala się nudzić i nieustannie trzyma czytelnika w napięciu, ale też warto powiedzieć, że przy całej tej palecie nawiązań i powiązań, coraz bledszy staje się sam naczelny wątek, czyli kwestia śledztwa i pasma brutalnych zbrodni, dotykających byłych członków elitarnego Merrion Club.

James Craig w ramach literackiego debiutu otworzył przed miłośnikami powieści z dreszczykiem drzwi do świata pełnego okrucieństwa i obłudy. Świata, w którym królują układy, w którym leje się krew i w którym żyją wielobarwni, trudni do zaszufladkowania bohaterowie. „Londyn we krwi” to pełnokrwisty, mroczny, niezwykle męski i mocny kryminał, który przyciąga niejednoznacznością i wielowątkowością. James Craig nie unika kontrowersyjnych tematów, nie boi się epatować erotyzmem i brutalnością, doskonale radzi sobie z kreowaniem interesujących postaci i tętniących życiem, przyciągających uwagę miejsc, a do tego nawet językowo i warsztatowo ma do zaoferowania więcej niż niejeden bardziej doświadczony kolega po fachu. Kilka niedomówień i niejasnych powiązań uważam za zrozumiałe w przypadku debiutu. Wam polecam sięgnięcie po „Londyn we krwi”, a sama wypatrywać będę kolejnych tomów przygód Johna Carlyle’a i jego… polskiego towarzysza.

Moja ocena: 8,5/10

literatura angielska | recenzja | James Craig | literatura | recenzje książek