Miasto z lodu, Małgorzata Warda

Muszę przyznać, że seria Kobiety to czytają pozytywnie mnie zaskakuje. W przeciwieństwie do wszelkich kolekcji W spódnicy czy Na obcasach, ta wyróżnia się naprawdę interesującym wyborem lektur na poziomie. Dobrze jest wiedzieć, że nareszcie kobieta-czytelnik nie jest sprowadzana do roli stereotypowej kury domowej, którą zadowolić mają proste romansidła i głupawe opowiastki komediowo-obyczajowe. Dlatego też seria Kobiety to czytają ma zadowolić te z czytelniczek, które lubią pochylić się nad lekturą, nie wybierają najbanalniejszych rozwiązań i nie boją się sięgać po literaturę niełatwą czy bardziej wymagającą. Miasto z lodu należy do takich właśnie książek – doskonale wciągających, a jednocześnie niejednoznacznych, trudnych, mądrych. Zdecydowanie warto poświęcić jej dłuższą chwilę… Współczesna Polska, tatrzańska prowincja. Do niezwykle zżytej ze sobą społeczności szturmem wkracza tajemnicza piękność w towarzystwie dorastającej córki. Obie skrywają swoje tajemnice, obie wzbudzają wielkie zainteresowanie całej okolicy. Teresa jest trzydziestojednoletnią kobietą doskonale świadomą swych atutów. To ten typ, który wzbudza zazdrość wśród wszystkich pań i którego pożądają wszyscy panowie. Jej córka, trzynastoletnia Agata, to przykład osoby wyobcowanej – wyrwanej z dotychczasowego życia, miotającej się między uczuciem do matki a poczuciem niesprawiedliwości życia. Obu im przyjdzie mierzyć się z własnymi demonami, szczególnie zaś z demonami Teresy. Bo tutaj społeczny porządek zostaje zaburzony i to nastolatka jest tą, której przypada w udziale opieka nad psychicznie chorą matką… Małgorzata Warda z niezwykłą dosadnością wypunktowuje najgorsze ze współczesnych bolączek. Brutalnie rozlicza się z zaściankowością i małomiasteczkowością, uderza w działalność szkół i mediów, pozwala sobie na cichą krytykę internetowej rzeczywistości. Jednocześnie nie poddaje ocenie głównej bohaterki, której niejednoznaczny portret analizować musi sam czytelnik. To on musi zmierzyć się z oceną kobiety, która nie potrafi zająć się własnym dzieckiem, dowartościowuje się za pomocą kontaktów seksualnych z mężczyznami, nieustannie ucieka od problemów i nie waha się wciągać w nie nastolatki. On też musi wyzbyć się uprzedzeń i spróbować zrozumieć, czym kierowała się Teresa, ustawiając swoje życie na takim, a nie innym torze. W odkryciu przeszłości bohaterki pomogą pojawiające się tu i ówdzie retrospekcje sięgające najwcześniejszych lat jej dzieciństwa oraz najtrudniejszych chwil młodzieńczego życia, które na zawsze zdefiniowały to, kim i jaka jest Teresa. A także to, kim w efekcie będzie musiało się stać jej dziecko… Miasto z lodu jest powieścią mocno niejednoznaczną, na każdym kroku skłaniającą do refleksji. Choć napisana jest tak, że pochłonąć ją można na jeden raz, w przeciągu zaledwie kilku godzin, potrafi przydusić czytelnika i wstrząsnąć nim ze wszystkich sił. To opowieść o okrucieństwie i wyobcowaniu, o demonach dorosłych i dzieci, o najtrudniejszych życiowych wyborach i niełatwych w ocenie zachowaniach. Wreszcie, to historia z życia wzięta – taka, która mogłaby wydarzyć się tu i teraz – tak mocno osadzona jest w realiach współczesnej Polski. Nie da Wam zasnąć, kiedy już po nią sięgniecie… Moja ocena: 9/10
Książka przeczytana w ramach wyzwań: ’Książkowe podróże’, ’Grunt to okładka’ oraz ’Polacy nie gęsi’.