Mrok Gęstnieje, tom 1: Osaczenie, Kelley Armstrong

Dałam się zaskoczyć! Nie spodziewałam się, że kolejna paranormalna młodzieżówka może okazać się tak interesująca. Kelley Armstrong swoją powieścią wpisała się w popularne ostatnio nurty, jednocześnie oferując od siebie coś nowego, świeżego i ciekawego.

Maya Delaney czuła się zawsze związana z naturą. Lasy wokół domu są jej ukochanym schronieniem, a znamię w kształcie łapy, które ma na biodrze, jest jakby znakiem tego, dokąd przynależy.

Ale wokół Salmon Creek, małego ośrodka badań medycznych, zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Młoda dziewczyna tajemniczo tonie pośrodku spokojnego jeziora. Koło domu Mai pojawiają się pumy i nie zamierzają się wynieść. Jej najlepszy przyjaciel, Daniel, zaczyna miewać dziwne uczucia w odniesieniu do niektórych ludzi i przedmiotów. Jedną z takich osób jest Rafa, nowy łobuziak w miasteczku. Jaką tajemnicę skrywa i skąd jego nagłe zainteresowanie Mayą…

Źródło: zysk.com.pl

Ujął mnie świat wykreowany przez kanadyjską pisarkę – osadzenie akcji w tajemniczych i pięknych okolicznościach przyrody, uczynienie fauny i flory istotnym elementem akcji, dołączenie do tego podań i legend, naukowych teorii i wielkich tajemnic. Dzięki jej pomysłowi mogłam przenieść się w nieznane mi dotąd rejony, jednocześnie rozkoszując się pięknem języka, jakim poprowadzona została narracja.

Drugą stroną medalu są jednak bohaterowie. O ile samo miejsce akcji czy też pomysł na fabułę ujęły mnie świeżością, o tyle kreacje głównych bohaterów okazały się wielkim rozczarowaniem. Nie ma tu zaskoczeń – ona jak zwykle wzbudza zazdrość koleżanek i entuzjazm kolegów, jej przyjaciela dopadł syndrom nadopiekuńczego starszego brata, zaś koleżka, któremu oddała serce okazuje się złym chłopcem o dwóch twarzach. Nic nowego, nic zaskakującego, nic odkrywczego. To smuci i zniechęca, bo w tak ciekawym świecie można było umieścić postaci bardziej rozbudowane i mniej tendencyjne.

Sama akcja poprowadzona została sprawnie, choć autorka nie uniknęła przestojów, nużących fragmentów czy nieco zbyt banalnych dialogów. Choć usterek nie było wiele, to jednak mocno irytowały i sprawiały, że generalnie trzymająca w napięciu historia, okazywała się frapująca w niewystarczającym stopniu, a jej oryginalność i świeżość przestawały mieć znaczenie. Dlatego właśnie nie mogę powiedzieć z pełną odpowiedzialnością, że proza Kelley Armstrong porwała mnie bez reszty. Osaczenie okazało się jednak na tyle interesujące, że kiedy na rynku pojawi się kontynuacja, z pewnością zdecyduję się na lekturę.

Moja ocena: 6,5/10
Za książkę dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.