Posiadłość, Maggie Moon

Nie miałam pojęcia, czego spodziewać się po debiucie młodej pisarki, ale gdzieś w głowie świtało mi, że przed kilkoma tygodniami w blogosferze pojawiło się kilka intrygujących recenzji, toteż z niemałym zainteresowaniem sięgnęłam po zapowiadającą się wyjątkowo interesująco Posiadłość .

I przepadłam!

Książka zbrodnią się zaczyna i zbrodniami stoi. Makabryczna aura i morze tajemnic sprawiają, że historię wielkiego arystokratycznego rodu i młodej studentki malarstwa pochłania się błyskawicznie. Jest ciekawie i intrygująco, a autorka doskonale dozuje napięcie i rozsupływanie splątanej sieci sekretów i kłamstw…

Maggie Moon skonstruowała spójną i ciekawą fabułę, stawiając przede wszystkim na przedstawienie obyczajów angielskiej arystokracji oraz świata dzisiejszych studentów-artystów wraz ze wszystkimi podziałami i przywarami. Historia Zary, wspaniałego rodu Debrettów i skrywającej wiele sekretów mrocznej posiadłości nie ma właściwie żadnych słabych punktów (może poza jedną z niepotrzebnie dłużących się końcowych scen).

Co innego sama warstwa językowa.

Słusznym jest stosowanie synonimów, by zamiast ciągłego powtarzania imion, posługiwać się odpowiednimi zamiennikami. Jednakże wplatane nieustannie tu i tam „młoda malarka” czy „studentka” okrutnie zaburzają płynność tekstu. Bo kiedy z kontekstu wynika o kim mowa, takie doprecyzowywanie jest absolutnie zbędne i irytujące…

Spory potencjał kryje się w Maggie Moon. Zaskakuje dojrzałością, pomysłowością i wyobraźnią. Bardzo jestem ciekawa kolejnych jej dokonań.

Moja ocena: 7,5/10