Rozmowy bez retuszu, Artur Barciś, Marzanna Graff

Co-za-książ-ka! Podczas lektury nieustannie miałam rozdziawioną buzię, a teraz siedzę oczarowana i napełniona niesamowitą energią. Bo ten wywiad rzeka z Arturem Barcisiem, to najlepsze, co pojawiło się w moim życiu od bardzo dawna.

Rozmowy bez retuszu potrafią napełnić czytelnika spokojem, nadzieją i radością. Są jak zastrzyk inspiracji, zaaplikowany w niewyobrażalnej dawce. „Myślę, że jestem żywym dowodem na to, że nigdy nie należy się załamywać. Nigdy nie wiemy, co nas czeka. Nigdy nie wiemy, czy to, co w danej chwili jest straszne i złe, kiedyś nie zamieni się w coś dobrego” – mówi pan Artur. Niby banał, a jednak kiedy natknęłam się na niego gdzieś pośrodku książki, poczułam się tak, jakby nagle spłynęła na mnie jakaś niedostrzegalna dotąd oczywistość. I nagle ten wspaniały aktor, który kiedyś był zahukanym chłopczykiem, pozwolił mi uwierzyć…

Uwierzyć w siebie. Uwierzyć w to, że będzie dobrze, że nie będzie tu więcej takich wpisów. Że mój mały bratanek, nawet jeśli zawsze będzie najmniejszy w klasie, osiągnie w życiu to, co sobie zamarzył (oczami wyobraźni widzę już, jak wszystkie jego choroby znikają, a on realizuje swój plan: „jak będę duży, będę pomagał mamie w pracy, popołudniami będę kierowcą przegubowca, a w wolnych chwilach fryzjerem” :)).

Artur Barciś był chorowitym chuderlakiem, najmniejszym dzieciakiem w całej szkole. Gdy aplikował na studia, brano go za czternastolatka („O Boże, dziecko, przecież ty jesteś niedorozwinięty!”). Ale że był utalentowany i zdeterminowany – odniósł sukces. Bolesne porażki przeplatał z efektownymi wyczynami, co zaowocowało udanym małżeństwem, wspaniałą karierą teatralną i telewizyjną, a także sprawdzeniem się na wielu polach – jako aktor, recytator, śpiewak, reżyser a nawet… autor bajek!

Źródło: barcis.pl

Cudownie było przeczytać w Rozmowach bez retuszu o miejscach, które znam i kocham – moim miejscowym teatrze („Teatr w Częstochowie jest bardzo ładny, ma piękną scenę, dużą przestrzeń…”), moim mieście i jego okolicach. Od zawsze czuję z panem Arturem więź, jako z człowiekiem związanym z Częstochową i ilekroć jeżdżę tramwajem (a tam częstochowianie zażyczyli sobie, by nazwy przystanków wyczytywał właśnie Barciś), nie mogę się nie uśmiechnąć. Zwłaszcza w sytuacjach, w których jest ze mną bratanek – idealnie naśladujący sposób mówienia bohatera Rozmów bez retuszu (naprawdę nie zliczę ile razy ktoś zaczepiał go w tramwaju mówiąc: „ślicznie, naprawdę mówisz tak jak ten pan”)…

Rozmowa Marzanny Graff z Arturem Barcisiem to piękny przekrój życia aktora – od najmłodszych lat po dzień dzisiejszy. Poznajemy go prywatnie, gdy pozwala sobie na intymne wynurzenia i wspomnienia. Poznajmy zawodowo. Bardzo sobie te fragmenty ze świata aktora cenię – bo mnóstwo tu nazwisk, które znam i podziwiam, mnóstwo tytułów, do których lubię wracać, mnóstwo anegdot, wspomnień i opowieści zza kurtyny. Artur Barciś to wspaniały mówca – kokietuje, że za dużo tu niepotrzebnych słów, ale ja z ogromną chęcią przeczytałabym więcej takich emocjonalnych, barwnych i inspirujących historii. Bo to ciekawa, fascynująca osobowość, która posiada niesamowity dar opowiadania.

Polecam Wam Rozmowy bez retuszu z całego serca. Gdy chwyciłam tę książkę, momentalnie przepadłam. Dałam się oczarować i zabrać w niezwykłą podróż z niezwykłym człowiekiem. Człowiekiem, jakich dziś mało…

Moja ocena: brak

Jak wiadomo – książkom o tej tematyce ocen nie wystawiam. Ale przyznam szczerze, że to czołówka, jeżeli chodzi o wszelkie wywiady/rozmowy/wspomnienia.

literatura polska | recenzja | Artur Barciś, Marzanna Graff | literatura | recenzje książek