Kiedy w sierpniu zeszłego roku zetknęłam się po raz pierwszy z Isabel Allende, z miejsca zakochałam się w jej sposobie pisania. Co prawda czytana wówczas Suma naszych dni to powieść biograficzna, a więc zupełnie inna bajka niż Podmorska wyspa, ale moje wrażenia nie zmieniły się wcale – chilijska pisarka w każdej formie zachwyca równie mocno. Tytułowa podmorska wyspa jest jednym z najważniejszych miejsc w wierzeniach vodou – to taka mityczna kraina,…
Pensjonat Sosnówka, Maria Ulatowska Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2011 Oj, ciężko było mi wciągnąć się w tę historię, czego główną przyczyną jest zapewne moja nieznajomość poprzedniej jej części – Sosnowego dziedzictwa. Okres zaliczeń, egzaminów, prac semestralnych i różnych małych zmartwień w życiu codziennym również nie wpłynął korzystnie na odbiór tak sielskiej książki. Chyba na tle mojej rzeczywistości wydała mi się ona po prostu mało autentyczna i nieco przesłodzona….
Bardzo byłam ciekawa, co też w serii kryminalnej o Lily Bard zaprezentuje Charlaine Harris – autorka, którą znam, lubię i cenię i w której książkach konsekwentnie się zaczytuję. Na cykl ten składa się pięć książek, wydawanych w Stanach Zjednoczonych w latach 1996-2001. W Polsce pojawia się on zatem dosyć późno – już po sukcesie późniejszych książek Harris. Cieszy mnie bardzo, że wydawnictwo Znak Literanova zdecydowało się przybliżyć polskiemu czytelnikowi…
Spójrz na mnie (Horfðu á mig), Yrsa SigurðardóttirWyd. Muza, Warszawa 2011 Na lekturę tej książki poświęciłam – rekordowe – pięć dni. Nie dlatego, że czytało się źle i nie dlatego, że nie wciągała – bo było wręcz przeciwnie. Ale znalezienie w ostatnim czasie wolnych chwil na czytanie jest dla mnie wielkim wyzwaniem – maj wiąże się z zaliczeniami, referatami, pracami i słonecznym rozleniwieniem. Ponadto, kiedy wieczorem znajdywałam czas na lekturę, zazwyczaj…
Oj, dałam się pochłonąć temu cyklowi! Wielką przyjemność daje mi zarówno jego wersja książkowa, jak i telewizyjna. I nawet konsekwentnie w obu nie lubię głównej bohaterki /a zarazem narratorki/ – Sookie Stackhouse. Osóbka ta jest tak naiwna, przesłodzona i irytująca, że aż dziw zawsze mnie brał, skąd wokół niej tylu interesujących ludzi. Kwestia ta jednak wyjaśnia się nieco w tym tomie, gdyż na jaw wychodzi prawda o niezwykłym pochodzeniu bohaterki….
Natalii 5, Olga Rudnicka Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2011 Natalii 5 to powieść niezwykle przewrotna. Człowiek spodziewa się soczystego kryminału z piątką potencjalnych morderczyń zaciekle walczących o majątek, a tymczasem otrzymuje pełną uroku komedię, w której wątek kryminalny jest zaledwie tłem, a i same bohaterki wcale skore do walki nie są. Przynajmniej nie przeciwko sobie… Natalii jest pięć. Najmłodsza ledwie skończyła liceum, najstarsza dobiła już do trzydziestki….
Spalona róża, Anna WalczakWyd. Novae Res, Gdynia 2010 Anna Walczak ma czternaście lat. Miałam przez pewien czas dylemat czy powinnam ulgowo traktować tę powieść ze względu na młody wiek autorki. Uznałam jednak, że nie mam do czynienia ze szkolnym wypracowaniem, a szeroko dostępną na rynku książką i powinnam podejść do tematu uczciwie. Dlatego też od razu przyznać muszę, że Spaloną różę traktować należy z przymrużeniem oka i w żaden sposób nie nastawiać się na literaturę wysokich…
Nagie wiersze, Krystyna GucewiczWyd. Muza, Warszawa 2011 Powinnam zacząć od wstydliwego obwieszczenia, że nie jestem specjalistką od poezji (właściwie to w niczym się nie specjalizuję, ale chyba tę poezję należało podkreślić, prawda?). Dlatego też mogę powiedzieć, że ten rodzaj literatury odbieram wyłącznie intuicyjnie – nawet jeśli z zajęć z poetyki miałam ocenę pozytywną (a za taką uznaję tróję po poprawkach), a i sama czasem uprawiam tzw. pseudopoezję. To, co – po lekturze Nagich wierszy…
Dużo czasu minęło, odkąd ostatni raz romansowałam z panią Harris, toteż lektura piątego tomu przygód Sookie Stackhouse zajęła mi raptem kilka godzin – tak bardzo byłam jej ciekawa. Mój wampirzy głód został już zaspokojony i z pełną odpowiedzialnością mogę powiedzieć, że nie zawiodłam się na tej części ani trochę. Fakt jest jednak taki, że nie byłam do niej pozytywnie nastawiona i długo nie miałam ochoty zagłębiać się w tę część, gdyż obawiałam się,…
Pismak, Marek HarnyWyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2011 Z Pismakiem Harnego wiąże się jeden z moich największych (literackich) błędów w życiu. Jaki? Otóż: sięgnęłam najpierw po W imię zasad, zamiast zachować odpowiednią chronologię. I choć tamtą powieść czytało mi się dobrze, a wiedza z poprzednich części nie była potrzebna, to jednak teraz znajomość późniejszych wydarzeń odebrała mi całą przyjemność z lektury… Przy ocenie postaram się jednak zachować obiektywizm, ponieważ fakt,…