Trucicielka i inne opowiadania, Éric-Emmanuel Schmitt

Lubię wracać do Schmitta, ponieważ wiem, czego od jego prozy mogę oczekiwać i czego się po niej spodziewać. Po Trucicielkę sięgnęłam spontanicznie, kierowana impulsem i spędziłam z nią naprawdę udane popołudnie. To jeden z tych zbiorów opowiadań, który każdego malkontenta powinien przekonać do krótkiej formy. Jest naprawdę znakomity!

W zbiorze zawarte zostały cztery teksty właściwe oraz pamiętnik autora, opowiadający o pracy nad książką. Tym, co łączy wszystkie opowieści jest – nie bez przyczyny – postać świętej Rity – patronki spraw trudnych i beznadziejnych, a także wszelkiego rodzaju trucizny, które wyniszczają człowieka. Ową trucizną mogą być nienawiść czy chęć zemsty, czasem wyrzuty sumienia i lęki, niekiedy pragnienie zwrócenia na siebie uwagi. Cokolwiek by to nie było – wyniszcza od wewnątrz i rzutuje na całe życie…

Mam wielki problem ze wskazaniem ulubionego opowiadania w zbiorze Schmitta, bowiem każde na swój sposób okazało się dla mnie ujmujące i fascynujące. Trucicielka opowiada o staruszce oskarżanej o zabicie trzech mężów i kochanka, która staje się prawdziwą „atrakcją” swojego miasteczka. Kobieta igra z ogniem, raz po raz karmiąc nowego proboszcza swoimi grzesznymi opowieściami. Czy zazna odkupienia? Czy ujawni światu prawdę o swych czynach? Co ową prawdą jest? Czy w cokolwiek można tu jeszcze wierzyć? A może, jak to zwykle bywa w takich przypadkach, osądzanie należy zostawić Bogu?

Powrót, druga opowieść w zbiorze, poruszył mnie naprawdę mocno. Oto bowiem poznajemy ojca czterech córek, na którego spada wieść o śmierci jednej z nich (której – nie wiadomo). Daleko na morzu, pozbawiony kontaktu z rodziną, mężczyzna analizuje, którą z pociech kochał bardziej, a której utrata nie byłaby dla niego cierpieniem. Bohater musi zmierzyć się z własnymi grzechami i potwornymi myślami, które ukazują tragizm jego położenia, a także rozliczyć się z dotychczasowym życiem…

Koncert „Pamięci anioła”, który od pierwszych stron zaskakuje i wstrząsa, okazuje się kolejną adaptacją opowieści o Kainie i Ablu. Historia Chrisa i Axela, z których jeden jest tym dobrym, a drugi złym, uderza i zapada w pamięć, zmusza do refleksji nad istotą człowieczeństwa, kwestią kary i winy, odkupienia i przebaczenia. To bardzo mocny punkt tej publikacji – jedno z najlepszych opowiadań, z jakimi miałam w życiu styczność.

Ostatnia opowieść w zbiorze, Elizejska miłość, to wspaniała historia miłosna, pokazująca, jak wielu faktów możemy nie dostrzegać i jak wiele chwil tracić przez nieuzasadnione lęki i insynuacje. Przy mocno wyeksploatowanym temacie, autor absolutnie uniknął banału, wspaniale portretując całą gamę ludzkich uczuć i emocji i osadzając je w niebanalnej, przepięknej historii…

Cztery opowiadania, cztery wielobarwne historie, kilkoro niesamowitych bohaterów. Trucicielka i inne opowiadania to jedno z lepszych dzieł Érica-Emmanuela Schmitta, które kolejny raz utwierdziło mnie w przekonaniu, że temu panu warto ufać i poświęcać czas. Zachęcam Was do własnych odkryć w jego twórczości…

Moja ocena: 9/10
Książka przeczytana w ramach wyzwań: ’Z półki’, ’Grunt to okładka’ oraz ’Książkowe podróże’.