Pan Przypadek i celebryci, Jacek Getner

Z domorosłym detektywem Jackiem Przypadkiem i jego kumplem – Młodym Bogiem Seksu – człowiek nigdy się nie nudzi. Tytułowy bohater uwielbia wpakowywać się w zabawne sytuacje, spotyka na swej drodze prawdziwe oryginały i wie, jak zwrócić na siebie uwagę. Do tego los podsuwa mu naprawdę najdziwniejsze przygody z możliwych…

A co pozostaje czytelnikowi?
Śmiać się i ekscytować!

Pan Przypadek i celebryci, kontynuacja Pana Przypadka i trzynastki (recenzja) to zbiór opowiadań detektywistycznych o zabarwieniu komediowym, które spójnie splatają się w jedną całość. Kolejny raz przywołując skojarzenie ze stapiającymi się ze sobą odcinkami serialu…

Jest miło, bo bohaterowie nie zmieniają się – wciąż są oryginalni, zabawni i ciekawi. Do stałej ekipy – Jacka, Błażeja, pani Irminy, panów mecenasów i policjantów – dołączają teraz postaci epizodyczne. I to nie byle jakie – znani aktorzy, słynny prezenter telewizyjny i gwiazdeczki małego ekranu. Słowem – celebryci, narcyzi i zapatrzeni w siebie idole prostego tłumu. Bardzo realnie odmalowani piórem Jacka Getnera.

Ta książka wydaje się mocno prawdziwa. Opowiada o ludziach pozbawionych skrupułów, naiwnych, przeświadczonych o własnej doskonałości i niepowtarzalności. Takich widzimy ich w plotkarskich mediach, takich widzimy ich i u Getnera. A kto jak nie człowiek blisko związany z tym środowiskiem (a jednocześnie odpowiednio zdystansowany), najwierniej sportretowałby ich w swojej książce?

Cieszę się, że tym razem autor wystrzega się podsuwania rozwiązania zagadki już w samym wprowadzeniu do danego opowiadania. Gwarantuje to czytelnikowi więcej zabawy i emocji. Co się, niestety, nie poprawiło, to strona techniczna – liczba literówek i niedociągnięć wciąż jest nieznośnie wysoka, co dziwi tym bardziej, kiedy weźmie się pod uwagę fakt obecności aż dwóch korektorek zatrudnionych do pracy nad książką.

Lubię przygody pana Przypadka za humor spotykany w tych opowieściach. Może nie zanoszę się przy nich śmiechem, ale spędzam czas naprawdę miło, raz po raz uśmiechając się pod nosem. Lubię to przejaskrawienie i przerysowanie postaci oraz zdarzeń. Lubię swojski, typowo polski klimat i niesamowicie naturalny język, jakim operują bohaterowie. Takich lekkich, niegłupich książek teraz mi trzeba. I wiele bym dała za to, by losy pana Przypadka przeniesiono na ekran. Może nareszcie odkryłabym w sobie sympatię do polskich seriali?

Moja ocena: 7/10