Skarb heretyka, Scott Mariani

Zostaje zamordowany młody egiptolog. Prawdopodobnie wpadł na trop legendarnego skarbu, ukrytego gdzieś w pustynnych piaskach. Zrozpaczony ojciec dzwoni do dawnego przyjaciela – byłego żołnierza SAS – Bena Hope’a, z prośbą, by ten pomścił jego syna. Wizja dokonania krwawego mordu nie wydaje się kusząca, ale jak można odmówić człowiekowi, który w przeszłości uratował nam życie? Nie można, więc Hope decyduje się wykonać wyrok. Sprawy komplikują się jednak tak niewyobrażalnie, że wszystko to, w co wierzył dotąd Ben, staje się nieistotne. Przyjaciele stają się wrogami, wrogowie sprzymierzeńcami, sprzymierzeńcy sprzedawczykami… Komu wierzyć? Jak (prze)żyć w świecie pełnym hipokryzji? I gdzie znaleźć ratunek, kiedy umierają wiara z nadzieją?

Scott Mariani kolejny raz całkowicie zawładnął moim światem – od jego powieści nie mogłam się oderwać. Czytałam, jedząc. Czytałam, chodząc. Czytałam, oglądając telewizję. Bo Skarb heretyka pochłonął mnie od pierwszej do ostatniej strony…

Wspominałam już przy okazji Proroctwa Sądnego Dnia, że książki pana Marianiego mają w sobie wszystko to, czego w literaturze i filmie nie znoszę – mnóstwo krwi, pistoletów, fanatyków wszelkiego rodzaju, terrorystów i degeneratów. Jeden facet jest w stanie wymordować kilkunastu uzbrojonych przeciwników – zupełnie jak w „uwielbianych” przeze mnie produkcjach z Seagalem albo Chanem. Trochę mnie to śmieszy, zwłaszcza, że akurat w tej części autor wyrządził swojemu bohaterowi wielką krzywdę – zrobił z niego totalnego idiotę, wplątując go w sidła szczeniackiej miłości. Romantyczna jestem bardzo, ale nigdy nie uwierzę, że taki morderczy typ nagle doznaje olśnienia i zakochuje się w pięknej nieznajomej (żonie przyjaciela, tak swoją drogą), następnego dnia wyznaje jej dozgonną miłość, a jeszcze kolejnego biegnie dla niej zbawiać świat. Przerysowanie Bena sięgnęło w Skarbie heretyka szczytu.

Nie znaczy to oczywiście, że powieści Scotta Marianiego mi się nie podobają. Wręcz przeciwnie – jest jednym z niewielu twórców, którym wybaczam przeładowanie brutalnością i testosteronem. Przede wszystkim dlatego, że od wartkiej akcji w jego opowieściach nie mogę się oderwać. Lubię ten dreszczyk emocji, który przebiega mi po plecach, kiedy Ben Hope wpada w kolejną zasadzkę. To jasne, że zawsze wychodzi cało z tarapatów, ale i tak jego przygody robią na mnie wielkie wrażenie.

Skarb heretyka to powieść odpowiednia dla miłośników starożytnych zagadek i legend, dalekich podróży i brutalnych bijatyk. Co prawda Egipt jest już w literaturze przerobiony na milion sposobów, ale i tak ciekawe przedstawienie kolejnej legendy wydaje mi się dobrym pomysłem. Powieść Marianiego w sam raz nadaje się na wieczorny relaks w te chłodne dni. Zapewniam, że wartka akcja rozgrzeje Was do czerwoności!

Moja ocena: 6,5/10