Moje życie z Mozartem, Eric-Emmanuel Schmitt
Moje życie z Mozartem (Ma vie avec Mozart), Eric-Emmanuel Schmitt
Wyd. Znak, Kraków 2008
Na okładce czytam, że przedstawione w niej listy do Mozarta układają się w rodzaj autobiografii pisarza. Czy mam prawo oceniać jego życie i wartościować uczucia, myśli i anegdoty tam przedstawione? Czy mam prawo powiedzieć: „peplanie bez sensu”? Jak w ogóle ugryźć tego typu historię, pytam się?
Lubię Schmitta. Oczarował mnie i Oskarem, i Zapasami z życiem, i Odette. Ale Moje życie z Mozartem ani mnie nie poruszyło, ani nie zachwyciło. Nie ukrywam – niektóre myśli Schmitta warte są zapamiętania i wiem, że zachowam je w sercu i pamięci na długo. Ale znaczna część listów to takie – proszę wybaczyć kolokwializm – ględzenie o niczym. Oczywiście – to, co ja nazywam „niczym” jest dla Schmitta czymś istotnym, niezapomnianym, potrzebnym. Ta książka jest rodzajem wyznania wiary, rozliczenia z życiem i samym sobą. Przebaczyłem sobie, że jestem człowiekiem – pisze autor w jednym z listów – to wszystko jest tak cholernie intymne i prywatne… I jakże niestosowne wydają się być tu moje słowa o ględzeniu, o bezsensie, o niczym. Dlatego uważam, że Moje życie z Mozartem w ogóle nie powinno trafić na rynek wydawniczy. Nie chcę mieć więcej takich problemów i moralnych dylematów!
Uwielbiam dzieła Schmitta za to, jak pięknie są one u nas wydawane (ślę kolejny ukłon w kierunku Znaku), a Moje życie z Mozartem zasługuje tutaj na największe oklaski – do książki dołączona jest bowiem płyta z muzyką Mozarta. Jest to o tyle istotne, że w różnych momentach natrafimy w tekście na wspomnienia związane z poszczególnymi dziełami kompozytora. Wsłuchanie się w opisywany utwór znacznie wzbogaca lekturę, to muszę przyznać.
Dzięki Mojemu życiu mogłam przyjrzeć się bliżej zarówno życiu autora, jak i biografii wielkiego kompozytora. Przybliżyłam się dzięki temu zarówno do dwu znakomitych twórców, jak i do prawdziwie pięknej muzyki. Za to – i za kilka naprawdę wartościowych złotych myśli – mogę Schmittowi podziękować…
Moja ocena: 7/10
Zdjęcie pochodzi ze strony 1902encyclopedia.com
A to ciekawe, nie sądziłam, że to książka tak intymna. Myślałam, że więcej tu informacji o muzyce Mozarta i wrażeniach z nią związanych wplecionych w jakąś historię.. Dałaś mi przez to do myślenia
Historia, wokół której roztacza się cała sieć skojarzeń z Mozartem, tak naprawdę jest właśnie biografią Schmitta. Od momentu, w którym zaczął dorastać, przez wszystkie życiowe przeszkody po stan obecny. Dlatego tak naprawdę trudno ocenić wartość takiej książki…
Własnie od "Mojego życia z Mozartem" zaczęła się moja przygoda ze Schmittem. I wspominam tę książkę bardzo ciepło. Chociaż fakt – czasem te listy były hmm "bezwartościowe"?
Pozdrawiam 😉
Bardzo lubię muzykę poważną, niektóre książki Schmitta bardzo przypadły mi do gustu(inne mniej), ale ta książka mnie zawiodła, spodziewałam się czegoś innego, trudno mi w sumie stwierdzić czego, ale zawiodłam się i naprawdę trochę żałowałam kupna…
Za książkami tego autora nie przepadam, jakoś mi nie podpasywały 😉
Ja właśnie wróciłam przed chwilą z konkursu Chopinowskiego z nagrodą w postaci właśnie tej książki. Mam nadzieję, że mi się spodoba, bo jak na razie Schmitta kocham za wszystko, co dotychczas przeczytałam.
Cenię Schmitta, a jak zwykle (też i tutaj) "prostotę" treści broni on prostotą stylu, która z kolei w jego twórczości broni się sama w sobie.
Jeżeli Schmitt z tej książki jest prawdziwy, a to zakładam, to ja go aprobuję. Mocno.